III temat: Nowy Testament o Słowie

Nowy Testament o Słowie

Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was (Jana 15, 3 ).

Na świecie było (Słowo), a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał (Jana 1, 10).

            Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy! Do każdego, kto słucha słowa o kró­lestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Po­siane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięcio­krotny, inny trzydziestokrotny. (Mateusza 13, 18-23).

            Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia

i myśli serca (Hebrajczyków 4, 12).

            Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi sa­mych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka

oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, od­szedł i zaraz zapomniał, jakim był. Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wol­ności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo (Jakuba 1, 22-25).

            Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które po­chodzi z ust Bożych (Mateusza 4, 4).

            Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z czło­wiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale (Mateusza 7, 24).

            Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je. Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko

i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, potok wezbrany uderzył w ten dom,

ale nie zdołał go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany. Lecz ten, kto słucha, a nie wy­pełnia, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. [Gdy] potok uderzył w niego, od razu runął, a upadek jego był wielki (Łukasza 6, 47-49).

            Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwie­rzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a chwili pokusy odstępują. To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bo­gactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu. W końcu ziarno

w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, za­trzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość (Łukasza 8, 11-15).

            Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi, tego Syn Człowieczy wstydzić się bę­dzie, gdy przyjdzie w swojej chwale oraz w chwale Ojca i świętych aniołów (Łukasza 9, 26).

            Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które po­wiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym (Jana 12, 48).

Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą (Jana 17, 17).

Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże (Efezjan 6, 17).

Staje się bowiem poświęcone przez słowo Boże i przez modlitwę (1Tymoteusza 4, 5).

            Jesteście bowiem ponownie do życia powołani nie z ginącego nasienia, ale z nie­zniszczalnego, dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa (1Piotra 1, 23).

            A to samo słowo zabezpieczyło obecnie niebo i ziemię jako zachowane dla ognia na dzień sądu i zguby bezbożnych ludzi (2Piotra 3, 7).

            Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa (Apokalipsa 1, 9).

            (...) bo Bóg natchnął ich serca, aby wykonali Jego zamysł i to jeden zamysł wykonali i dali Bestii królewską swą władzę, aż Boże słowa się spełnią (Apokalipsa 17, 17).

Bo Pan wypełni na ziemi swoje słowo skutecznie i bez zwłoki (Rzymian 9, 28).

            Skoro bowiem świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących (1Koryntian 1, 21).

            A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi (Dzieje Apostolskie 20:32).

            A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą od­wagą (Dzieje Apostolskie 4, 29).

            Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego

i zachowują je (Łukasza 11, 28).

Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą (Mateusza 24, 35).