3.9. MARYJA
OBLUBIENICA DUCHA ŚWIĘTEGO
Termin
oblubienica, według Słownika j. polskiego, oznacza narzeczoną lub pannę młodą.
W Starym Testamencie to sformułowanie pojawia się wielokrotnie np. w Pieśni nad
Pieśniami, ukazując piękną, miłosną relację między Oblubienicą, a Oblubieńcem. Słowo
Oblubienica zawiera głęboką treść ukazującą relację do drugiej osoby. Może to być
narzeczona w kontekście bliskiego zamążpójścia lub zaślubin:
„Rzuć
okiem dokoła i zobacz: Wszyscy się zebrali, przyszli do ciebie. Na moje życie! Wyrocznia
Pana. Tak, tymi wszystkimi przystroisz się niby klejnotami i jak Oblubienica opaszesz się nimi”(Iz49,18),
„Ogromnie
się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w
szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty” (Iz 61,10),
„Czy panna zapomni swoich klejnotów,
a narzeczona swych przepasek. Mój
naród jednak nie pamięta o Mnie od niezliczonych już dni” (Jr.2,32),
„I
sprawię że znikną z miast judzkich i z ulic Jerozolimy głos wesela, głos
radości oraz nawoływania oblubieńca i oblubienicy, bo pustynią stanie
się ziemia”(Jr7,34),
„Sprawię,
że ustanie wśród nich głos wesela, głos radości, głos oblubieńca i głos oblubienicy,
terkot żaren i [zgaśnie] światło lampy” (Jr.25,10),
„Głos
radości i głos wesela, głos oblubieńca
i oblubienicy, głos tych co
mówią, składając ofiary dziękczynne w domu Pańskim: Wychwalajmy Pana Zastępów,
bo dobry jest Pan, bo łaska Jego na wieki. Odmienię bowiem los tego kraju jaki
był przedtem- mówi Pan”(Jr 33,11),
„Zbierzcie
lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci i
niemowlęta! Niech wyjdzie oblubieniec
ze swego pokoju” (JI 2,16),
także
narzeczona, panna młoda:
„Wtedy
podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego”( Mt 25.1),
„Ten
kto ma oblubienicę jest oblubieńcem , a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha
go doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca.
Ta zaś moja radość doszła do szczytu” (J 3,29),
„I
światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już
w tobie nie usłyszy: bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi
czarami omamione zostały wszystkie narody.”(Ap 18,23),
„A Duch
i Oblubienica mówią <<Przyjdź!>> A kto słyszy niech powie <<Przyjdź!>> I kto odczuwa pragnienie
niech przyjdzie, kto chce, niech wody
życia darmo zaczerpnie” (Ap 22,17), również żona:
życia darmo zaczerpnie” (Ap 22,17), również żona:
„I
Miasto Święte- Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone
jako blubienica zdobna w
klejnoty dla swego męża” (Ap
21,2),
„I
przyszedł jeden z siedmiu Aniołów, co trzymają siedem czasz napełnionych
siedmiu plagami ostatecznymi, i tak odezwał siędo mnie: <<Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka>>” (Ap 21,9)
Zatem
określenie Oblubienica jest ściśle
związane z instytucją narzeczeństwa i małżeństwa, oznacza wybrankę serca, którą
połączyło lub w krótkim czasie połączy z ukochanym przymierze małżeńskie.
Biblia również posługuje się terminem Oblubieńczości
w celu ukazania prawd o wiele głębszych niż ich znaczenie literalne. To sam Bóg
określa siebie Oblubieńcem, Małżonkiem w stosunku do ludu
całej ziemi: „Bo małżonkiem
twoim jest twój stworzyciel, któremu na imię -Pan Zastępów, Odkupicielem twoim
– Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi”( Iz 54,5).
Również
Jeremiasz stosuje symbolikę oblubieńczą, by wyrazić odwieczną miłość Boga do
swojego ludu:
„Idź
i głoś publicznie w Jerozolimie: To mówi Pan: Pamiętam wierność twej młodości,
miłość twego narzeczeństwa, kiedy chodziłaś za Mną na pustyni, w ziemi, której
nikt nie obsiewa” (Jr 2,2),
„Pan
się mu ukaże z daleka: Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też podtrzymywałem
dla ciebie łaskawość” (Jr 31,3).
Oblubienica Ducha Świętego to termin, który
pojawił się przy ukazywaniu relacji Maryi do Ducha Świętego. Pojęcie to było już
obecne w starożytności, częściej jednak pojawiało się w pismach teologów
średniowiecza, zwłaszcza u cystersów i św. Franciszka z Asyżu. W późniejszym
czasie ogromną rolę w rozpowszechnianiu tego tytułu odegrali Ludwik Grignionde
Montfort, a w Polsce bł. Honorat Koźmiński (w kazaniach i pismach) i św.
Maksymilian Kolbe, który twierdził,że „Maryja jest samą niepokalanością, że Duch
Święty tak przenika, przebóstwia Niepokalaną, że Ta staje się jakby Jego
uosobieniem, On zaś jakby wcielony w Niepokalanej. Działalność Maryi jest
najdoskonalszym działaniem Ducha Świętego. Czcząc Niepokalaną czcimy w
szczególny sposób Ducha Świętego”.
Równieżw
swoim nauczaniu tym terminem posługiwali się ostatni papieże: Leon XIII, Pius
XII, Paweł VI i Jan Paweł II, który w Encyklice Redemptoris Mater twierdzi, że
Maryja przy zwiastowaniu stała się doskonałą Oblubienicą Ducha Świętego. Według papieża JP II Maryja odpowiada na
zwiastowanie anielskie miłością Oblubienicy.
Sformułowanie Maryja Oblubienica
Ducha Świętego, oznacza przede wszystkim miłość, którą Maryja została obdarowana:„Duch Święty umiłował Cię, jako swoją mistyczną Oblubienicę”(JPII-Modlitwa na rok
Maryjny 1987r). Zatem najwłaściwszym słowem na określenie relacji zachodzącej
między Maryją, a Duchem Świętym jest miłość.
Papież JPII wielokrotnie przemawiając do sióstr zakonnych polecał je Maryi Oblubienicy Ducha Świętego mówiąc,
że ich powołaniem jest miłość, którą
mają nieść szczególnie tam, gdzie jej brak.
Istnieje
ścisły związek między Maryją, a Duchem Świętym, któremu Ona wszystko
zawdzięcza. Duch
Święty przygotował Maryję do bycia
Dziewicą i Matką Bożego Syna. To Duch
Święty ukształtował Maryję,
można więc określić Ją jako podobną Jemu. Z Traktatu o prawdziwym nabożeństwie
do NMP: „Maryja jest owym <<zdrojem
zapieczętowanym>>(Pnp 4,12), jest wierną Ducha Świętego Oblubienicą, do której Jemu tylko przystęp
dozwolony. Maryja jest świątynią i miejscem odpoczynku Trójcy Św., gdzie Bóg
króluje w sposób wspanialszy i cudowniejszy niż gdziekolwiek indziej (….). Bóg
Duch Św. (….) stał się płodnym przez Maryję, którą poślubił. Z Nią i w Nieji
przez Nią ukształtował On Swe arcydzieło, Boga wcielonego, i kształtuje
codziennie aż do końca świata predystynowanych i członki MistycznegoCiała
Chrystusowego. Toteż im bardziej znajduje On Maryję,Swą umiłowaną i nierozłączną
Oblubienicę w jakiejś duszy, tym
silniej i skuteczniej działa na Nią, by ukształtować w Niej Jezusa Chrystusa, a
Ją w Jezusie Chrystusie”.
Według
KKK 721: „Maryja, Najświętsza Matka Boga zawsze Dziewica, jest arcydziełem
posłania Syna i Ducha Świętego w pełni czasu. Po raz pierwszy w zamyśle
zbawienia, dzięki przygotowaniu przez Ducha Świętego, Ojciec znajduje Mieszkanie, w którym Jego Syn i Jego
Duch mogą mieszkać wśród ludzi”.
KKK
722: „Duch Święty przygotował Maryję przez Swoją łaskę. Było czymś odpowiednim,
aby Matka Tego, w którym mieszka
całaPełnia: Bóstwo na sposób ciała (Kol 2,9) była pełna łaski. Tylko dzięki łasce została Ona poczęta bez grzechu
pierworodnego jako najpokorniejsza ze stworzeń, najbardziej zdolna do przyjęcia
niewymownego Daru Wszechmogącego”.
Można
wnioskować, że Maryja wyróżniała się w sposób szczególny pomiędzy świętymi;
była odzwierciedleniem wszelkiej świętości.
Dlatego
„(…) posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do
Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida, a Dziewicy było na
imię Maryja. Anioł (…)rzekł: <<Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą
błogosławiona jesteś między niewiastami>>.Ona zmieszała się na te
słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do
Niej: <<Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię
Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan da Mu tron
Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego
panowaniu nie będzie końca>> Na to Maryja rzekła do anioła: <<Jakże
się to stanie, skoro nie znam męża?>> Anioł Jej odpowiedział:<<Duch Święty zstąpi na Ciebie i
moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi,
będzie nazwane Synem Bożym>> (ŁK 1, 26-35) (….) Na to rzekła Maryja:
<<Oto ja służebnica Pańska, niech
mi się stanie według słowa twego.>>(….) (Łk 1, 34-38).
Papież
JP II wskazuje, że „Maryja odpowiada na zwiastowanie anielskie miłością oblubienicy(…). Tylko ta doskonała oblubieńcza miłość głęboko zakorzeniona
w pełnym poddaniu się Bogu w dziewictwie mogła sprawić, że Maryja w tajemnicy Wcielenia stała się Matką Bożą w sposób
świadomy i wolny”(JP II - Duch Święty i Maryja - Model związku oblubieńczego
między Bogiem i ludźmi s. 187-188). „Wcielenie
jest najwyższym samoudzieleniem się Boga stworzeniu (…) (ks. Teofil Wilski
Katolicyzm A-Z - Praca zbiorowa pod red. Ks. Zbigniewa Pawlaka). To udzielenie
się Boga wMaryi sprawiło, że Maryja chce nieść światło dalej, udaje się więc z
pośpiechem do Elżbiety, która poczęła w starości i była w szóstym miesiącu. „Gdy
Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a
Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośno okrzyk i powiedziała:<<Błogosławionaś Ty między niewiastami i
błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana
przychodzi do mnie? Oto bowiem skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w
moich uszach poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.
Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od
Pana”(Łk 1,41-45).
Fragment
Ewangelii, w którym Maryja spotyka się z krewną Elżbietą, jest potwierdzeniem
wyjątkowej Obecności Bożej w Maryi. Obecność ta została natychmiast rozpoznana
w brzmieniu Jej głosu wyrażającego pozdrowienie co sprawiło, że Elżbieta
wraz z dzieciątkiem w łonie zareagowała radością. Odpowiedzią Maryi na reakcję
Elżbiety było radosne uwielbienie i dziękczynienie wyrażone w Magnificat. „Wielbi dusza moja Pana(….)”(Łk 1,46-55).
PapieżBenedykt
XVI wencyklice DEUS CARITAS EST mówi, że„Magnificat (..) portret Jej duszy jest
w całości utkany z nici Pisma Świętego, nici Słowa Bożego. W ten sposób objawia
się, że w Słowie Bożym czuje się Ona jak u siebie w domu (….) Ona mówi i myśli
według Słowa Bożego; Słowo Boże staje się Jej słowem, a jej słowo rodzi się ze
Słowa Bożego. Ponadto w ten sposób objawia się również, że Jej myśli pozostają
w syntoniiz myślami Bożymi, że Jej wola idzie w parze z wolą Boga. Ona będąc
wewnętrznie przeniknięta Słowem Bożym, może stać się Matką Słowa Wcielonego. W
końcu Maryja jest kobietą która kocha(…) Jako wierząca, która w wierze myśli
zgodnie z myślą Bożą i pragnie według Bożej woli, może być jedynie niewiastą,
która kocha”. O tej miłości świadczą „ciche gesty”, o których mówią Ewangelie:
-
z okresu dzieciństwa Jezusa,
-
z okresu działalności Jezusa, kiedy to na weselu w Kanie dostrzega potrzebę
małżonków i z delikatnością,w pokorze przedstawia ją Jezusowi;
gdy pozostaje w cieniu,
ale obecna jest w zmaganiach Jezusa w czasie głoszenia Ewangelii, gdzie mimo
tylu dokonanych cudów spotykał się z niezrozumieniem, wyśmiewaniem szyderstwami i
atakami po oznajmieniu, że jest synem Bożym; w drodze krzyżoweji pod krzyżem (por.
J 19,25-27); w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to Apostołowie wraz z Nią trwali
jednomyślnie na modlitwie oczekując na zesłanie Ducha Świętego (por. Dz.1,14).
Podsumowanie.
Maryja
Oblubienica Ducha Świętego jawi się jako wzór:
1)
otwarcia się na Ducha Świętego i Jego łaski,
2) posłuszeństwa,
3) uczennicy Chrystusa,
4) życia Słowem Bożym,
5) współpracyz Duchem Świętym,
6) jedności
z Duchem Świętym,
7) pokory, bo wiodła życie ukryte,
8) modlitwy w Duchu Świętym,
9) obdarowania cnotami i charyzmatami,
10) osoby, której życie przeniknięte jest obecnością
Ducha Świętego,
11) zaufania
w prowadzeniu przez Ducha Świętego.
W Niej w sposób idealny wypełnia
się proroctwo Ezechiela: „I dam wam serca nowe i ducha nowego tchnę do waszego
wnętrza (….)” ( Ez 36,26). Dlatego wraz z Maryją musimy nieustannie błagać
Ducha Świętego o serce nowe, by przeniknęła je Prawda wyzwalająca i przyjmująca Miłość Bożą, którą winniśmy nieść
ludziom.
Lucyna Malec,WKC
-----------------------------------------------------------------------------------------
Materiały
źródłowe:
Opracowania internetowe:ks. Jerzy Buczek - Maryja wzorem więzi z Duchem Świętym w
nauczaniu JanaPawła II; ks. Wacław Siwak - Maryja Jako Oblubienica Ducha Świętego w Nauczaniu Jana Pawła II;Encyklika
JPII - Redemptoris Mater; św. Ludwik
Maria Grignon de Montfort- Traktat o
prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny; papież Benedykt XVI -
Encyklika Deus Caritas Est(41); Biblia:
Stary i Nowy Testament; Katechizm Kościoła Katolickiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz