Temat III: Dziękczynienie za przelanie Krwi Przenajdroższej w drugiej tajemnicy (Modlitwy w Ogrójcu)

 Wprowadzenie

Kontynuując pełne wdzięczności rozważanie tajemnic przelania krwi naszego Zbawiciela, podczas dzisiejszego spotkania z większą uwagą przyjrzymy się temu, co zostało zapisane w Piśmie świętym na temat wydarzeń w Ogrodzie Oliwnym. Rozważaniu temu posłuży lektura w mniejszych grupach poszczególnych tekstów. Każdy dotyczy jednego z kluczowych słów, które pozwalają bardziej wniknąć w to co wydarzyło się owej nocy, która stała się dla nas paschą zbawienia. 

Praca w grupach nad tekstami (Zał.01)

1. Getsemani
2. Noc
3. Trwoga
4. Modlitwa
5. Pojmanie

Podsumowanie

Dzięki zapisanym w ewangeliach świadectwom mamy możliwość przyjrzeć się najistotniejszym rysom postaci Jezusa w przełomowym dla Niego momencie próby i podjęcia decyzji ostatecznego dopełnienia zbawczej misji. Niektóre z kluczowych słów, takie jak chociażby Getsemani, trwoga, noc nabrały jeszcze głębszego znaczenia i teraz przez swoją symbolikę bardziej przemawiają do naszej wyobraźni.

Jezus swoją modlitwą w Ogrójcu dał towarzyszącym Mu apostołom, jak również nam wierzącym, przykład ufnej modlitwy, która prowadzi do doskonałego posłuszeństwa Bogu Ojcu i odniesienia duchowego zwycięstwa nad Księciem Ciemności.

Modlitwa na „ciężkie czasy”

Po zakończeniu uczty paschalnej i po daniu napomnień Piotrowi (Łk 22, 31-34) Jezus nagle sięga pamięcią do samodzielnej wyprawy apostołów, która miała na celu głoszenie królestwa Bożego tam, gdzie On sam nie mógł dotrzeć: "Czy brak wam było czego, kiedy was posłałem bez trzosa, bez torby i bez sandałów?" (Łk 22, 35).

Wysłani bez żadnych środków do życia, zdani w swojej posłudze jedynie na Bożą Opatrzność doświadczyli, że nie pozostają sami i że niczego im nie braknie. Jezus nie przypadkowo

III temat: Załączniki do pracy w grupach

1. Getsemani

Zgodnie z relacją św. Marka Jezus i uczniowie po odśpiewaniu hymnu zamykającego ucztę paschalną „wyszli w stronę Góry Oliwnej” (Mk 14,26), gdzie u jej podnóża w miejscu zwanym Getsemani Jezus w towarzystwie trzech uczniów – filarów Kościoła, pozostał na modlitwie.

Miejsce to było znane, gdyż wg. św. Łukasza Jezus podczas swojej kilkudniowej działalności w Jerozolimie, po całodziennym nauczaniu w świątyni, wieczorem „wychodził i noce spędzał na górze zwanej Oliwną” (Łk 21, 37).

Nazwa Getsemani jest hellenistyczną formą słów hebrajskich: Gat-Szemane czyli „tłocznia oliwy”. Być może od znajdującej się tam tłoczni do której okoliczni plantatorzy przynosili swoje oliwki.

Drzewo oliwne obok figi i krzewu winnego jest najbardziej charakterystycznym drzewem

w Izraelu. Ponieważ przez cały rok pozostaje zielone, stało się symbolem człowieka sprawiedliwego,otoczonego Bożym błogosławieństwem, jak również obrazem mądrości, która prowadzi do sprawiedliwości.

Zarówno w Izraelu, jak i w pozostałych krajach starożytnego Wschodu oliwa miała ważne znaczenie w różnych aspektach życia ludzkiego: spożywana na co dzień odżywiała ciało, spalana

w lampach dawała światło, a używana w zabiegach lekarskich przynosiła zdrowie.

Ponadto osoby poświęcone bogom, czy to kapłani, czy też królowie, wchodziły w posiadanie powierzonych im urzędów w czasie obrzędu namaszczenia oliwą. Stąd też w Piśmie św. namaszczenie oliwą oznaczało błogosławieństwo, poświęcenie, wyraz uznania przez Boga

i wyróżnienie wobec ludzi.

Człowiek „namaszczony” (po hebr. mašiah, po gr. christos) stawał się osobą nietykalną

i świętą, postacią, której należy oddawać szacunek a nawet cześć religijną. W tym kontekście niezwykłej