Regulamin WKC

Regulamin Wspólnoty Krwi Chrystusa

Regionu  Polskiego

Rozdział I
 Podstawa prawna

§ 1

1.      Wspólnota Krwi Chrystusa jest publicznym stowarzyszeniem wiernych. Na terenie Rzeczypospolitej Polskiej działa na podstawie Statutu Generalnego zatwierdzonego przez Papieska Radę ds. Świeckich dnia 24 maja 1988 r., art. 4, oraz w oparciu o przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan. 312-320) i jest organizacją kościelną w rozumieniu art. 34 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

2.    Wspólnota Krwi Chrystusa działa na podstawie Statutu Regionu Polskiego WKC, uchwalonego i zatwierdzonego przez Zebranie Krajowe dnia 9 maja 2015 r.

3.    Podstawę prawną opracowania niniejszego Regulaminu stanowi §40 Statutu Regionu Polskiego Wspólnoty Krwi Chrystusa.

Rozdział II
Postanowienia ogólne

§ 2

1.      Ilekroć w Regulaminie mowa jest o Wspólnocie lub WKC, dotyczy to Wspólnoty Krwi  Chrystusa w Regionie Polskim.

2.      Regulamin określa strukturę organizacyjną Wspólnoty Krwi Chrystusa na terenie Regionu Polskiego, w skład której wchodzą Podregiony: Częstochowski, Ożarowski, Swarzewski i Zamojskioraz nowe, gdy kanonicznie powstaną.

3.      Podstawowym miejscem funkcjonowania grupy WKC jest parafia, na terenie której działa dana grupa.

4.      Wszystkie grupy WKC w Podregionie działają pod kierunkiem Moderatora  Podregionu.

5.      Regulamin WKC dotyczy wszystkich członków Wspólnoty.

6.      Regulamin określa cele i zadania szczegółowe Wspólnoty Krwi Chrystusa, prawa i obowiązki członków Wspólnoty, oraz wewnętrzną organizację.

Rozdział  III

Cele i zadania Wspólnoty Krwi Chrystusa

§ 3

1.       Cele Wspólnoty i sposoby ich realizacji wynikają ze Statutu Regionu Polskiego
(§§ 9-10).

2.      Głównym zadaniem Wspólnotyzgodnie z charyzmatem jest autentyczne otwieranie z miłością swojego serca dla krwawiącego Zbawiciela.

3.      Wspólnota na pierwszym miejscu stawia współpracę z Kościołem lokalnym i podejmuje inicjatywy w uzgodnieniu z Księdzem Proboszczem.

4.      Podstawowym miejscem realizacji celów i zadań Wspólnoty jest własna rodzina, parafia oraz środowisko, w którym na co dzień żyjemy.

5.      Istotnym celem i zadaniem jest rozszerzanie duchowości Krwi Chrystusa.

6.      Szczególnym zadaniem Wspólnoty jest posługa w hospicjach, szpitalach, więzieniach i innych miejscach szczególnej troski o człowieka cierpiącego.

§ 4

Zarządzanie i odpowiedzialność

1.       Wspólnota Krwi Chrystusa w Regionie Polskim działa pod kierownictwem i odpowiedzialnością Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa (CPPS).

2.      Za formację członków Wspólnoty Krwi Chrystusa odpowiedzialni są
Moderatorzy Wspólnoty Krwi Chrystusa powołani przez Prowincjała CPPS.

3.      Moderator Krajowy Wspólnoty Krwi Chrystusa wspólnie z Animatorami Krajowymi tworzą Radę Krajową WKC, która jest zarządem Wspólnoty w Regionie Polskim.

4.      Rada Krajowa WKC przynajmniej raz w roku wizytuje  Podregiony WKC w Regionie Polskim  po wcześniejszym ustaleniu terminu z Radą danego Podregionu.

5.      Na terenie diecezji  zgodę na powstanie i działalność WKC wydaje Biskup miejsca na prośbę odpowiedzialnych WKC.

6.     Na prośbę Moderatora  WKC Ksiądz Biskup diecezjalny może  mianować  Księdza Opiekuna WKC w diecezji,a Ksiądz Proboszcz  w danej parafii.

7.      Rola i zadania Księdza Opiekuna  WKC w diecezji i w parafii:

1)    Opieka duchowa -rola Księdza Opiekuna  nie dotyczy bezpośrednio ingerencji w  sprawy organizacyjne i personalne WKC w diecezjach lub w parafiach.  Księża Opiekunowie zaproszeni są do zapoznania się z charyzmatem i duchowością Krwi Chrystusa i do współpracy z Moderatorem Krajowym, Moderatorami Podregionów i animatorami WKC poprzez spotkania z nimi, przez uczestnictwo w rekolekcjach, sympozjach o duchowości Krwi Chrystusa, w dniach skupienia w Domach Misyjnych, w warsztatach, czuwaniach, odpustach WKC itp.

2)   Kontakty z Księdzem Proboszczem.

3)   Pomoc przy uroczystościach parafialnych

4)   Uczestnictwo w spotkaniach:

a)     Ksiądz Opiekun WKC szczególnie zaproszony jest do  uczestniczenia  w comiesięcznych spotkaniach diecezjalnych, parafialnych  oraz w grupie Krwi  Chrystusa.

b)    Ksiądz Opiekun  WKC lub inny kapłan  może uczestniczyć w spotkaniach tygodniowych i diecezjalnych WKC w roli uczestnika  lub wypełniając funkcje kapłańskie przez sprawowanie Eucharystii, Sakramentu Pokuty, głoszenie homilii, konferencji, wystawienia Najświętszego Sakramentu,  czuwając nad całością formacji WKC czy jest ona zgodna z nauką Kościoła Katolickiego.

5)   Opiekun diecezjalny spełnia rolę łącznika między Wspólnotą, szczególnie animatorami diecezjalnymi a Kurią Biskupią.

Rozdział IV
Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa

§ 5

Formy przynależności do WKC

1.       Istnieją następujące formy przynależności we Wspólnocie Krwi Chrystusa:

a)     Grupy Krwi Chrystusa,

b)     przynależność indywidualna,

c)      inne formy uregulowane odrębnymi regulaminami.

2.      Formą preferowaną przynależności do Wspólnoty Krwi Chrystusa jest Grupa Krwi Chrystusa.

a)     Istnieją dwa rodzaje grup:

1)      Grupy misyjne – z rozważaniem Słowa Bożego, życiem „Słowem Życia”, wymianą doświadczeń oraz działaniem apostolskim,

2)     Grupy modlitewne - z rozważaniem Słowa Bożego, życiem „Słowem Życia” i wymianą doświadczeń.

b)     Grupa powinna liczyć do 7 osób, jeżeli liczba osób jest większa, należy grupę podzielić na dwie.

c)      Każdy uczestnik grupy powinien troszczyć się o nowe powołania do WKC,  poprzez zapraszanie nowych osób do udziału w spotkaniach w grupie.

3.      Przynależność indywidualna obejmuje:

a)     Członków, którzy ze względu na wiek, stan zdrowia, czy brak grupy nie mogą uczestniczyć w spotkaniach Grupy  ale pragną duchowej łączności z nią.

b)      Zapisanych dotychczas indywidualnie do WKC, którzy żyją w łączności duchowej ze Wspólnotą oraz:

1)      propagują w swoim otoczeniu modlitwy do Krwi Chrystusa,

2)     tworzą  „róże” Koronki do Krwi Chrystusa

3)     uczestniczą w spotkaniach otwartych dla wszystkich

4)     korzystają z dóbr duchowych (np. odpusty) Wspólnoty Krwi Chrystusa.

c)      Nowo przyjętych do WKC w sytuacji wyjątkowej.

d)     Członków innych rodzin zakonnych, bądź osób duchowo związanych z nimi, którzy wyrazili pragnienie życia w duchowej łączności ze Wspólnotą Krwi Chrystusa.

4.      Czciciele Krwi Chrystusa, nie będący członkami Wspólnoty Krwi Chrystusa (sympatycy), są zaproszeni do udziału w spotkaniach WKC otwartych dla wszystkich, oraz rekolekcjach w duchowości Krwi Chrystusa dla wszystkich.
Sympatycy nie mogą prowadzić żadnych działań w imieniu Wspólnoty.

5.      Członkowie, a zwłaszcza animatorzy są wezwani do wierności Charyzmatowi Wspólnoty Krwi Chrystusa.Duchowość Krwi Chrystusa nie wyklucza udziału członków naszej Wspólnoty w innych wspólnotach lub ruchach, bo naszym powołaniem jest „być Krwią Chrystusa” dla wszystkich.

§ 6

Podstawowe zasady rozpoczęcia działalności WKC w parafii

1.       Wspólnota Krwi Chrystusa stawia na pierwszym miejscu zgodę i współpracę z odpowiedzialnymi Kościoła na wszystkich szczeblach.

2.      Rozpoczęcie działalności WKC w parafii, organizowanie spotkań, adoracji Najświętszego Sakramentu, tworzenie Grup i wszelkie działania w imieniu Wspólnoty na terenie parafii mogą odbywać się w porozumieniu i za zgodą Księdza Proboszcza.

3.      Dopóki nie powstaną struktury WKC w parafii, inicjator najpierw znajduje chętnych do stworzenia grupy, staje się osobą pierwszego kontaktu, nawiązuje kontakt z animatorami diecezjalnymi, Radą Podregionu, bądź Radą Krajową  WKC poprzez udział w skupieniach dla wszystkich i rozmowy indywidualne.

4.      Dopóki nie ma zgody Księdza Proboszcza na stworzenie grupy WKC w parafii, osoby zapisane do Wspólnoty podlegają indywidualnej przynależności do WKC lub  mogą uczestniczyć w grupie w innej  parafii.

5.      Kontakt inicjatorów Grupy WKC w parafii z odpowiedzialnymi Wspólnoty jest konieczny do poznania  oraz pogłębienia natury i duchowości Wspólnoty.

6.      Animatorzy diecezjalni pomagają stworzyć struktury WKC i proszą Księdza Proboszcza o ustanowienie Księdza Opiekuna dla nowo powstającej Wspólnoty w parafii.

§ 7
Przyjmowanie nowych członków do Wspólnoty Krwi Chrystusa

1.       Osoby zainteresowane wstąpieniem do Wspólnoty są kierowane do animatora parafialnego lub diecezjalnego.

2.      Animator grupy, w której spotkaniach uczestniczy kandydat, przekazuje opinię o kandydacie animatorowi diecezjalnemu w osobistej rozmowie.

3.      Animator diecezjalny odpowiedzialny jest za  dopełnienie formalności związanych ze wstąpieniem kandydata do WKC, tzn. za pisemne zgłoszenie do Rady Podregionu, aby wpisać nowego członka do kartoteki Podregionu .

4.      Po odbyciu formacji wstępnej kandydat uczestniczy w skupieniu lub rekolekcjach w Domu Misyjnym, w czasie których wstępuje do WKC. Przyjęcie kandydata do WKC może wyjątkowo odbyć się również w czasie skupienia w parafii, w obecności Moderatora Podregionu bądź delegowanego Misjonarza Krwi Chrystusa.

5.      Podczas Mszy św. lub nabożeństwa kandydat odczytuje przygotowany przez siebie „Listdo Pana Jezusa” zawierający w sobie trzy elementy: „ dziękuję za…”,  „przepraszam…”, „proszę…” oraz prośbę o przyjęcie do Wspólnoty Krwi Chrystusa.

6.      Moderator WKC lub prowadzący Mszę świętą lub nabożeństwo Misjonarz Krwi Chrystusa  przyjmuje prośbę kandydata, przekazując w zamian znak Wspólnoty oraz dokument stwierdzający przynależność do WKC.

7.      W sytuacji wyjątkowej np. choroby i na prośbę zainteresowanego przyjęcia  dokonuje Misjonarz Krwi Chrystusa indywidualnie lub upoważnia animatora  albo ks. Opiekuna WKC. Animator diecezjalny może również reprezentować osobę chorą  i prosić o przyjęcie do WKC w jej imieniu.

Rozdział V
Animatorzy Wspólnoty Krwi Chrystusa

§ 8
Zadania i posługi animatorów

1. Na każdym szczeblu struktury organizacyjnej Wspólnoty Krwi Chrystusa odpowiedzialni we Wspólnocie animatorzy tworzą Rady WKC. Na szczeblu krajowym i podregionu – wraz z Moderatorami WKC (Misjonarzami CPPS).
2. W skład  Rady Parafialnej, Diecezjalnej, Podregionu i Krajowej Wspólnoty Krwi Chrystusa wchodzi dwoje animatorów, którzy dbają o zgodę i dobrą wzajemną współpracę.
3. W Radzie na każdym szczeblu jeden z animatorów zajmuje się m.in. sekretariatem, prowadząc kartotekę, a drugi  ekonomią. Jeżeli zachodzi potrzeba, można powołać sekretarza lub/i  skarbnika spoza Rady.
4. Ewidencja członków (kartoteki) prowadzona jest w formie pisemnej i elektronicznej. Sekretarz rady dba o przekazywanie na bieżąco danych o zmarłych i nowo przyjętych członkach WKC do Rady wyższego szczebla.
5. Wskazane jest powołanie kronikarza i prowadzenie kroniki WKC  w parafii i diecezji. Kronikarzem nie musi być animator, ale on dba o dostarczanie materiałów i wiadomości do zapisania w kronice.
6. Aby zbudować jedność we Wspólnocie członkowie zobowiązani są do wzajemnych kontaktów i współpracy z animatorami, uzgadniając wspólnie wszelkie inicjatywy organizowane w imieniu WKC na terenie parafii czy diecezji.
7. Uczestnictwo w skupieniach i rekolekcjach członkowiezgłaszają poprzez animatorów parafialnych lub bezpośrednio  animatorom diecezjalnym, którzy odpowiadają za kontakt z Domem Misyjnym, chyba że organizatorzy zalecili inną/bezpośrednią formę zgłoszeń na rekolekcje.

§ 9
Odpowiedzialność za formację członków

1.       Animator jest pomostem miedzy Moderatorem WKC, a członkami Wspólnoty oraz  pomiędzy Parafią i członkami WKC.

2.      Animator każdego szczebla dba o rozwój Wspólnoty m. in.:

a)     troszcząc się o formację członków, poprzez prowadzenie spotkań i przekazywanie tematów formacyjnych

b)     odwiedzając grupy w parafii czy diecezji

c)      zachęcając do udziału w skupieniach i rekolekcjach

d)     zachęcając członków, którzy nie należą do grupy, aby decydowali się na czynne uczestnictwo w życiu WKC, tj. udział w spotkaniach w grupie.

3.      Animator dbając o formację innych, spełnia też ważną służbę przez przykład swojego życia.

4.      Ze względów formacyjnych animator diecezjalny może tworzyć grupy międzyparafialne ( składające się z  osób różnych parafii).

5.      Animator zobowiązany jest do uczestnictwa w spotkaniach formacyjnych organizowanych przez Radę Podregionu WKC (SRP§26).

6.      Animator dba o łączność z członkami grup, którzy z racji wieku czy choroby nie mogą uczestniczyć w cotygodniowych spotkaniach grupy, odwiedzając ich lub organizując odwiedziny przez innych członków grup - z okazji świąt, imienin, jubileuszy, czy zwyczajnie aby razem się pomodlić, porozmawiać, przekazać wyrazy pamięci.

7.      Animatorzy szczególnie diecezjalni i podregionów we współpracy z Moderatorami WKC  rozeznają na modlitwie i zabiegają o rozszerzanie WKC
w parafiach, gdzie jest jej brak.

8.     Animatorzy diecezjalni  pomagają osobom pierwszego kontaktu w tworzeniu WKC w nowym miejscu przez wsparcie i organizację wszelkiego rodzaju spotkań.

§ 10
Kadencja animatorów

1. Okres kadencji animatorów trwa 3 lata.
2. W roku wyborczym wiosną odbywają się wybory animatorów krajowych, w podregionach i diecezjach zmian dokonuje się jesienią - na początku roku formacyjnego, a w parafiach - do końca roku kalendarzowego.
3. W przypadku powstania wakatu w Radzie, wyboru animatorów krajowych dokonuje się na najbliższym Zebraniu, natomiast animatorów podregionu, diecezjalnych i parafialnych uzupełnia się przez nominację w miarę możliwości w bieżącym roku.
4. Dla zachowania kadencyjności zaleca się animatorom, troskę o to, aby mieć swoich następców.

§ 11
Wybory animatorów krajowych

1. Kandydatami na Animatorów Krajowych są:

a)     animatorzy mający uprawnienia do Zebrania Krajowego: krajowi, podregionów i diecezjalni

b)     kandydaci Podregionów -  osoby spoza grona aktualnych animatorów, wybrani i nominowani przez Radę Podregionu i animatorów diecezjalnych.

§ 12
Ustanawianie  animatorów podregionu, diecezji i parafii

1. Animatorzy Podregionu są mianowani zazwyczaj spośród animatorów diecezjalnych przez Moderatora Podregionu.
2. Animatorzy Diecezjalni są mianowani zazwyczaj spośród animatorów parafialnych przez Radę Podregionu.
3. Animatorzy parafialni mogą być ustanawiani przez:

a)     mianowanie przez animatorów diecezjalnych i zatwierdzenie przez Radę Podregionu WKC

b)     wybory przez członków parafialnej WKC w obecności animatora diecezjalnego i  zatwierdzenie tego wyboru przez Radę Podregionu

c)      mianowanie przez Moderatora Podregionu.

4. Niedopuszczalna jest sytuacja, gdy ktoś sam „mianuje się” animatorem WKC w    parafii i prowadzi grupę, adoracje czy inne spotkania według własnych pomysłów, nie nawiązując kontaktów z animatorami diecezjalnymi czy Radą Podregionu.
5. Osoba Pierwszego Kontaktu.

a)     Dopuszcza się, aby w miejscu, gdzie nie było Wspólnoty, w nowopowstającej Grupie WKC, była wybrana osoba odpowiedzialna za kontakt z animatorami WKC i Radą Podregionu – tzw. Osoba Pierwszego Kontaktu.

b)     Zadania osoby pierwszego kontaktu są  zbieżne z  zadaniami animatora grupy.

c)      Spełnia je do czasu powstania struktur WKC w parafii.

d)     Za  formację  osoby pierwszego kontaktu odpowiada  Rada Diecezjalna.

e)     Formacja osoby pierwszego kontaktu zaczyna się niezwłocznie po jej wyborze i  przebiega według zasad stosowanych dla kandydatów do Wspólnoty.

Rozdział VI

Formacja w WKC

§ 13
Główne tematy formacyjne

1.       Formacja w WKC dzieli się na początkową i ciągłą. Według charyzmatu WKC formacja powinna zawierać treści formacji ludzkiej, duchowej, wspólnotowej i apostolskiej ujęte w „Programie Formacyjnym WKC”.

2.      Główny temat  na dany rok formacyjny jest ustalany przez  Radę Krajową i Rady Podregionów WKC.

3.      Temat składa się z tematów szczegółowych, przeznaczonych na każdy miesiąc roku formacyjnego, a za opracowanie tematów odpowiada Rada Krajowa z Radami Podregionów.

§ 14
Etapy formacji

1.      Formacja wstępna kandydatów

a)     Formacja wstępna kandydata do WKC jest to okres, w którym kandydat poznaje i nabywa podstawową wiedzę o naturze i duchowości Wspólnoty.

b)     Kandydat jest zaproszony i wprowadzony w parafii do Grupy Krwi Chrystusa, gdzie uczestniczy w cotygodniowych spotkaniach z rozważaniem Pisma Świętego. Kandydat powinien być otoczony opieką i wsparciem przez osobę, która wprowadza go do WKC lub przez animatora grupy.

c)      Kandydat poznaje bliżej duchowość Krwi Chrystusa, o ile to możliwe również poprzez:

1)      uczestnictwo w spotkaniach WKC w parafii

2)     udział w skupieniach

3)     przyjazd do Domu Misyjnego

4)     uczestnictwo w odpustach, czuwaniu nocnym

5)     poznanie i czytanie literatury wydawnictwa Misjonarzy Krwi Chrystusa.

d)     Animator diecezjalny jest odpowiedzialny za formację kandydatów, tj.: 

1)      organizuje  spotkania z kandydatami

2)     przekazuje im  podstawowe tematy formacyjne, zapoznaje ich z naturą i duchowością WKC

3)     zgłasza do Rady Podregionu gotowość kandydata do wstąpienia, ustalając termin i miejsce tego wstąpienia.

e)     Kandydat powinien zakończyć formację podstawową i zadeklarować wstąpienie do WKC w ciągu jednego roku. Nie może przedłużać czasu przygotowań w nieskończoność i uczestniczyć w spotkaniach grupy jako sympatyk.

2.Formacja ciągła ( stała)

a)     Każdy członek Wspólnoty dba indywidualnie o stałą formację osobistą i rozwój duchowy.

b)     Formację w duchowości Krwi Chrystusa członkowie otrzymują odbywając:

1)      spotkania wyznaczone Statutem w grupie, w parafii czy diecezji,

2)     dni skupienia dla wszystkich,

3)     dni skupienia dla animatorów,

4)     rekolekcje w duchowości Krwi Chrystusa.

c)      Dni skupienia i rekolekcje odbywają się zazwyczaj w Domu Misyjnym Podregionu, mogą być również organizowane przez WKC w parafii  z udziałem Moderatora Podregionu.

d)     Animatorzy diecezjalni i podregionów odbywają obowiązkowo raz w roku rekolekcje organizowane dla nich przez Radę Krajową WKC lub w wyjątkowych sytuacjach - inne rekolekcje w dowolnym terminie.

e)     Animatorzy diecezjalni i parafialni zobowiązani są uczestniczyć w skupieniach w Domu Misyjnym Podregionu.

f)       Po rozpoznaniu potrzeb, Rady Podregionów mogą organizować warsztaty lub kursy tematyczne dla animatorów i członków WKC.

g)     Osoby obłożnie chore czy w podeszłym wieku, poprzez ofiarę modlitwy i cierpienia,  mają szczególny udział w misji Wspólnoty Krwi Chrystusa i Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa.

§ 15
Metody formacji członków we Wspólnocie Krwi Chrystusa

                  

1.       Animatorzy diecezjalni uczestnicząc w spotkaniach formacyjnych dla animatorów w Domu Misyjnym Podregionu, zapoznają się szczegółowo z tematem formacyjnym.

2.      Temat  formacyjny animatorzy diecezjalni przekazują animatorom parafialnym na spotkaniu diecezjalnym, a ci z kolei, na miesięcznym spotkaniu w parafii przekazują go pozostałym członkom Wspólnoty.

3.      Temat  formacyjny powinien  być  przekazywany z podkreśleniem ważnych treści, w formie prelekcji. Można uatrakcyjniać formy i sposoby przekazywania tematu formacyjnego, np. przy pomocy środków audiowizualnych.

4.      Temat formacyjny może być przekazywany przez kilka osób – każdy przekazuje  część przygotowaną uprzednio przez siebie.

5.      Każdy uczestnik spotkania może odnieść się do treści tematu formacyjnego, animator może zainicjować dyskusję na omawiany temat, odnoszącą się do realizacji omawianych treści w życiu codziennym - jeżeli takich pytań nie ma w temacie formacyjnym.

§ 16
Obowiązki członków Wspólnoty Krwi Chrystusa

1.       Do podstawowych obowiązków członka należy m. in.:

a)     zapoznanie się ze Statutem oraz Regulaminem Wspólnoty Krwi  Chrystusa Regionu Polskiego i przestrzeganie zawartych w nich przepisów

b)     rzetelne i efektywne wykonywanie swoich obowiązków

c)      przestrzeganie systematyczności uczestniczenia w spotkaniach Wspólnoty

d)     dochowanie tajemnicy dotyczącej wysłuchanych  świadectw podczas spotkania w grupie

e)     dbanie o własny rozwój duchowy oraz  szerzenie duchowości Krwi Chrystusa

f)       dbanie o właściwe relacje we Wspólnocie, a także w otoczeniu poza nią.

2.      Członkowie pomagają sobie wzajemnie przez dobra duchowe i materialne.

3.      Podstawową wartością życia we Wspólnocie jest  przede wszystkim wzajemne wsparcie.

4.      Wzajemna pomoc wewnątrz grupy jest najlepszym fundamentem do niesienia pomocy potrzebującym poza grupą.

  

Rozdział  VII
Spotkania modlitewne i formacyjne
we Wspólnocie Krwi Chrystusa

§ 17
Miesięczne spotkanie formacyjne w diecezji

1. Spotkanie formacyjne w diecezji dla animatorów parafialnych i osób pierwszego kontaktu z parafii organizowane jest raz w miesiącu, poza miesiącami wakacyjnymi (co nie jest obligatoryjne).
2. Spotkania formacyjne w diecezji powinny odbywać się w uzgodnionym wspólnie stałym miejscu i terminie.     
3. W sytuacji gdy animator parafialny nie może uczestniczyć w spotkaniu diecezjalnym, winien wyznaczyć w zastępstwie animatora grupy lub innego członka WKC do udziału w spotkaniu.
4. Odpowiedzialni za organizację i prowadzenie spotkania są animatorzy diecezjalni.
5. Główne elementy spotkania diecezjalnego:

a)     Msza Święta lub adoracja Najświętszego Sakramentu,

b)     Modlitwa na rozpoczęcie,

c)      Przekazanie tematu formacyjnego,

d)     Możliwość dzielenia się świadectwami i doświadczeniami,

e)     Sprawy organizacyjne, ekonomiczne,

f)       Agapa braterska

g)     Planowanie i koordynacja apostolstwa w diecezji, w parafiach,

h)    Modlitwa na zakończenie.

§ 18
Miesięczne spotkanie dla wszystkich członków w parafii

1.       Miesięczne spotkania parafialne dla wszystkich odbywają się raz w miesiącu, w stałym terminie i miejscu.

2.      W spotkaniu w parafii biorą udział wszyscy członkowie parafialnej WKC   oraz kandydaci.

3.      W spotkaniu mogą brać udział osoby zaproszone, nie będące członkami WKC  lecz zainteresowane duchowością i działalnością Wspólnoty Krwi Chrystusa.

4.      Comiesięczne spotkania parafialne odbywają się z udziałem Księdza Opiekuna WKC w parafii, jeśli taki jest ustanowiony.

5.      Odpowiedzialni za organizację i prowadzenie spotkania są animatorzy parafialni. Animatorzy grup są zobowiązani do uczestnictwa w spotkaniu.

6.      Elementy spotkania jak w spotkaniu diecezjalnym dostosowuje się do warunków i możliwości w parafii.

§ 19
Tygodniowe spotkanie w grupie

1.       Cotygodniowe spotkanie w Grupie Krwi Chrystusa może odbywać się w sali parafialnej lub w domu jednego z członków grupy, w ustalonym wspólnie dniu i godzinie. Czasu trwania spotkania - ok. 1,5 godziny – nie należy zbytnio przedłużać.

2.      Spotkanie w grupie prowadzi animator grupy lub osoba wyznaczona przez niego.

3.      Według tradycji WKC  na początku spotkania grupy jest wymiana doświadczeń a potem rozważanie Słowa Bożego. Kolejność może być zmieniona.

§ 20
Elementy spotkania  w grupie

Część I - Rozważanie Słowa Bożego

1.       Warunkiem szczerej, owocnej i miłej Bogu modlitwy jest wcześniejsze wzajemne pojednanie, wyciszenie, nastawienie serca na spotkanie z Jego Słowem.

2.      Odmówienie przez prowadzącego modlitwy do Ducha Świętego lub wspólne odśpiewanie pieśni do Ducha Świętego. Każdy z uczestników w ciszy swojego serca otwiera się na Jego działania.

3.      Głośne odczytanie przez jednego z uczestników wcześniej wybranego fragmentu Pisma Świętego, zazwyczaj Ewangelii (można również  I lub II czytanie) z najbliższej niedzieli, czy też z dnia spotkania. Pozostali w tym czasie nie patrząc w tekst, wsłuchują się w treść Słowa Bożego.

4.      Poszukiwanie w chwili ciszy (bez pośpiechu) odpowiedzi na zadane w sercu pytanie: „Co Pan Bóg mówi dziś do mnie osobiścieprzez rozważany tekst?”  Poszukiwanie jest też próbą odpowiedzi na pytania: „Na co powinienem w swoim życiu dzisiaj zwrócić uwagę?”; „Co powinienem w swym życiu zmienić, o co prosić, za co przepraszać, za co dziękować?”  W tym czasie istnieje możliwość indywidualnego, cichego przeczytania rozważanego fragmentu.

5.      Dzielenie się osobistym odbiorem Słowa Bożego.

a)     Znakiem gotowości do dzielenia jest zamknięte Pismo św.

b)     Prowadzący dyskretnie sprawdza gotowość uczestników spotkania i daje znak do rozpoczęcia wymiany.

c)      Dzielenie odbywa się w spontanicznej kolejności i rozpoczęte zostaje przytoczeniem treści najmocniej przeżytego zdania/słowa.

d)     Wypowiedź ma być jednorazowa, zwięzła, sformułowana zrozumiale, bez komentarzy i odniesień do treści wypowiadanych przez pozostałe osoby.

e)     W czasie wypowiedzi innej osoby nie komentujemy jej treści.

f)       Dzielenie się  odbiorem Słowa Bożego nie powinno być wypowiadane w formie modlitwy lecz w formie informacji dla innych (np. Słowo Boże/ dany fragment dziś do mnie mówi…).

g)     Wypowiedzi dokonuje się w pierwszej osobie liczby pojedynczej – „ja”.

h)    Nie komentujemy, jaka nauka wypływa ze Słowa Bożego dla innych, ale mówimy w odniesieniu do siebie. Nie głosimy „kazań”.

i)       Na zakończenie wypowiedzi zazwyczaj mówimy  „Dziękuję”.

Część II - Modlitwa spontaniczna

1.       Krótkie aktualne modlitwy, wynikające z rozważanego Słowa  Bożego dotyczące poszczególnych osób - uczestników spotkania, Wspólnoty, Kościoła, Ojczyzny (uwielbienie, dziękczynienie, przeproszenie, prośby) wypowiadane w atmosferze wolności i dowolnej kolejności.

2.      Każdy z uczestników spotkania ma szansę wypowiedzenia swojej modlitwy.

3.      Zakończenia tej części spotkania dokonuje prowadzący  wezwaniem:  „Chwała Ojcu…”

Część III - Wybór „Słowa Życia”.

1.       Każdy może zaproponować „Słowo Życia” z rozważanego tekstu. Może to być całe zdanie, fragment zdania, czy też jedno słowo.

2.      Warto wspólnie zastanowić się  jak można  żyć tym Słowem, do czego Ono nas zachęca, wzywa, co nam wskazuje, czego od nas wymaga, o czym zapewnia i co nam obiecuje; aby nie było to tylko „ładne hasło” na nadchodzący tydzień.

3.      „Słowo Życia” jest duchowym węzłem łączącym grupę poza spotkaniem i siłą w apostolstwie.

4.      Ostateczną decyzję w wyborze  „Słowa Życia”  może podjąć animator.

Część IV - Wymiana doświadczeń.

1.       Praktyka „Słowa Życia” pozwala z jednej strony widzieć rzeczywistość „oczami Jezusa” a z drugiej dostrzegać moc Słowa Bożego w naszym życiu.

2.      Jeżeli poprzez „Słowo Życia” wybierane na cotygodniowym spotkaniu grupy WKC, uczestnicy chcą, aby Bóg działał w ich życiu i dostrzegają Jego działanie, to z radością dzielą się tym doświadczeniem z innymi.

3.      Każdy uczestnik spotkania ma możliwość dać  osobiste świadectwo jak „Słowo Życia” wpłynęło na jego życie w ostatnim czasie.

4.      Samo doświadczenie powinno być zwięzłą wypowiedzią oraz zawierać trzy elementy:

a)     problem – sytuacja/zdarzenie

b)     pomoc Boża przez moc Słowa Życia/doświadczenie Bożej interwencji

c)      owoc – skutek Bożego działania w nas/doświadczenie przemiany wewnętrznej

5.      Dzielenie się doświadczeniem nie może być tylko sprawozdaniem jak minął tydzień, ale dostrzeżeniem Bożej interwencji i pomocy w swoim życiu.

6.      Świadectwo nie musi zawsze dotyczyć wielkich spraw, ale także małych, codziennych, z jakich składa się nasze życie.

7.      Życie „Słowem Życia” uczy i uwrażliwia nas na obecność Boga blisko nas, na Jego prowadzenie i opiekę.

8.     Na zakończenie swojego doświadczenia zazwyczaj mówimy: „Błogosławiona Krew Jezusowa!”

Część V - Modlitwa na zakończenie spotkania.

1.       Modlitwą na zakończenie może być modlitwa do Ducha Świętego „Po czytaniu Pisma Świętego” lub modlitwa własna prowadzącego, odnosząca się do przebiegu całego  spotkania i do wybranego „Słowa Życia”.

2.      Spotkanie kończymy zazwyczaj modlitwą:

Ojcze Przedwieczny …

Matko i Królowo Krwi Przenajdroższej – módl się za nami!

Św. Kasprze – módl się za nami!

Św. Mario De Mattias – módl się za nami!
Niech będzie zawsze błogosławiony i wielbiony Jezus - który nas Krwią swoją odkupił!

Część VI -  Omówienie apostolstwa, spraw bieżących, podział zadań,   informacje, ogłoszenia.

1.       Uczestnicy spotkania mają możliwość omówienia spraw dotyczących formacji i apostolstwa WKC.

2.      Uczestnicy mogą również przedstawić swoje prośby i wyrazić swoje zdanie dotyczące omawianych  spraw lub zagadnień.

Rozdział VIII
Formacja ekonomiczna Wspólnoty Krwi Chrystusa

§ 21

1.       Formacja WKC nie tylko wprowadza w życie modlitewne, wspólnotowe i misyjne, ale uczy też kandydatów i członków, by żyli w coraz większej wolności wewnętrznej i współodpowiedzialności za potrzeby Kościoła, Wspólnoty i ludzi przeżywających różne trudności.

2.      Wspólnota łączy sprawy duchowe z troską charytatywną: modlitwę, naukę i pogłębianie wzajemnej miłości ze zbieraniem i dzieleniem ofiar dla potrzebujących.

3.      Przeznaczenie zebranych ofiar zobowiązuje wszystkich odpowiedzialnych na szczeblu grupy, parafii, diecezji, podregionu, kraju do  rzetelnego i  racjonalnego dysponowania nimi.

4.      Regulamin zobowiązuje wszystkich członków i wszystkie grupy WKC w kraju, do przestrzegania zasad przy podziale zebranych ofiar.

§  22
Dobrowolność składek

1.       Miłość chrześcijańska wyraża się w dawaniu więc konkretnym wyrazem i zaproszeniem do materialnego dzielenia się w każdej grupie jest tak zwana
„ puszka”.

2.      Ofiary składane do puszek  mają być całkowicie dobrowolne i dyskretne -
” niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa” (Mt6,3).

§ 23
Zasady podziału zbieranych ofiar

1.       Skarbnik  grupy  Wspólnoty  Krwi Chrystusa regularnie przekazuje
w całości ofiary grupy do skarbnika parafialnego.

2.      Skarbnik  parafialny przekazuje:

a)     2/3 tej sumy  skarbnikowi diecezjalnemu (używając oficjalnego druku).

b)     1/3 pozostawia na potrzeby formacyjne, charytatywne i sekretariat Wspólnoty w parafii.

Jeżeli ta suma nie jest potrzebna w parafii, powinna być przekazana bezpośrednio na cele dzieła charytatywnego (np. Hospicjum) własnego podregionu.

3.      Skarbnik diecezjalny Wspólnoty  Krwi Chrystusa:

a)     2/3 otrzymanych ofiar przekazuje do skarbnika podregionu (używając oficjalnego druku).

b)     1/3 otrzymanych ofiar z grup parafialnych i ewentualnie z innych źródeł używa na potrzeby WKC w diecezji (rozwój nowych grup, wyjazdy formacyjno-misyjne, sekretariat diecezjalny itp.).

4.      Skarbnik  podregionu  Wspólnoty  Krwi Chrystusa(używając oficjalnego druku) dzieli otrzymaną sumę na 3 części przeznaczając je na różne cele:

a)     pierwsza na dzieło charytatywne Wspólnoty tj. na wspieranie Hospicjum Santa Galla.

b)     druga dla Rady Krajowej WKC.

c)      trzecia na formacyjno-misyjne i organizacyjne potrzeby rozwoju Podregionu.

5.      Skarbnik krajowy  Wspólnoty  Krwi Chrystusa troszczy się o prawidłowe funkcjonowanie i rozliczanie środków finansowych w całym kraju, a szczególnie w podregionach.

6.      Ofiary, które otrzymuje skarbnik  krajowy, używa za zgodą Rady Krajowej na potrzeby Sekretariatu Krajowego, formacji i podróży Rady Krajowej oraz na cele misyjne.

Rozdział IX
Postanowienia końcowe

§ 24

1.       Niniejszy Regulamin, jako akt wykonawczy do Statutu Regionalnego WKC oraz Statutu Generalnego należy tłumaczyć i rozumieć w duchu tych dokumentów.

2.      Powyższe przepisy mają służyć rozwojowi życia wewnętrznego i pogłębieniu relacji członków WKC z Bogiem, między sobą i z innymi członkami Kościoła.

3.      Od wszystkich decyzji i postanowień podjętych na podstawie niniejszego Regulaminu przysługuje prawo odwołania do Rady Krajowej Wspólnoty Krwi Chrystusa oraz wniesienie sprawy do rozpatrzenia przez Zebranie Krajowe.

4.      Regulamin  wchodzi w  życie z  dniem  zatwierdzenia.

5.      Regulamin  został  zatwierdzony przez  Zebranie  Krajowe ad experimentum dnia  6 maja 2017 r.   do daty następnego Zebrania WKC.

                                   Podpisy Rady Krajowej:                            Pieczęć okrągła