ks.B. Witkowski cpps
Swarzewo
Temat
IV rok formacyjny WKC 2013/14
Pojednawcza moc sakramentów
Cel człowieka?
1. Zintegrowanie na płaszczyźnie ludzkiej. To rozwój
osobowości w sferze fizycznej i psychicznej(wychowanie).
a. Wychowanie do bycia człowiekiem.
„ Wychowanie zdąża do kształtowania osoby ludzkiej w
kierunku jej celu ostatecznego, a równocześnie dla dobra społeczności, których
człowiek jest członkiem… do harmonijnego rozwijania wrodzonych właściwości
fizycznych, moralnych i intelektualnych, do zdobywania stopniowo coraz
doskonalszego zmysłu odpowiedzialności… i osiąganiu prawdziwej wolności”(DWCH
1).
2. Zintegrowanie na płaszczyźnie duchowej. To rozwój cnót ku
świętości, ku celowi ostatecznemu.
a. Wychowanie do bycia świętym.
„Celem wychowania chrześcijańskiego jest współdziałanie
człowieka z łaską nad urobieniem doskonałego chrześcijanin… naśladującego
Chrystusa i żyjącego Jego mocą sakramentalną. Prawda o grzechu pierworodnym
uzasadnia bliżej ten cel, wskazując rozdarcie w naturze ludzkiej, skłócenie jej
namiętności, osłabienie rozumu i skłonności do złego. Łaska więc Chrystusa
leczy zranioną naturę człowieka, a konieczna z nią współpraca uświęca i
udoskonala człowieka”. (II Synod Plenarny, Teksty
robocze, Pallotinum, Poznań-Warszawa 1991. s. 211)
3. Czy jest możliwe
osiągnąć taką integrację tylko po ludzku, bez pomocy Boga, bez Jego Łaski,
bez współpracy z innymi?
Rodzice
pierwszymi wychowawcami:
„A zatem ci wszyscy, którzy w społeczeństwie stoją na czele
szkolnictwa, nie powinni nigdy zapomnieć, że rodzice zostali ustanowieni przez
samego Boga pierwszymi i głównymi wychowawcami dzieci, i że ich prawo jest
niezbywalne”. (FC 36-40).
„Rodzice, ponieważ dali życie dzieciom, w najwyższym stopniu
są obowiązani do wychowania potomstwa i dlatego muszą być uznani za pierwszych
i głównych jego wychowawców (DWCH 3).
Współpraca
ze szkołą:
„Jednakże dopełnieniem praw rodziców jest spoczywająca na
nich poważna powinność głębokiego zaangażowania się w nawiązanie serdecznego i
czynnego kontaktu z nauczycielami i kierownictwem szkoły(FC 36-40).
Rola
Kościoła:
„Rodzina potrzebuje również szczególnej pomocy duszpasterzy,
którym nie wolno zapomnieć, że rodzice mają nienaruszalne prawo do powierzenia
dzieci wspólnocie kościelnej”(FC 36-40).
4.Wszystkie Sakramenty jednają nas z Bogiem, drugim
człowiekiem, z samym sobą i ze światem.
Omawiamy szczególnie :Sakrament: Pokuty i Pojednania,
Eucharystii, Chorych.
4.1 Praca w grupach
nad tekstem:
4.2 Łaska uśw. udzielana w innych Sakramentach np.
bierzmowania, Kapłaństwa, Małżeństwa...
Wnioski:
W pełni zintegrowany człowiek
to człowiek trójwymiarowy, ciało, dusza
i duch. Człowiek to nie tylko ciało, czy psychika, ale i też strona duchowa
człowieka, która pomaga mu zjednoczyć się z samym Bogiem na modlitwie.
Wychowanie scala człowieka na płaszczyźnie fizycznej i osobowościowej a sakramenty
scalają człowieka wewnątrz siebie, z Bogiem i z drugim człowiekiem, mają moc
pojednawczą. „Beze mnie nic nie możecie uczynić”(Por. J 15,5), tzn. bez wsparcia od strony Boga, bez Jego Łaski.
Praca w
grupach nad tekstem:
Grupa
I.
Sakrament Pokuty i Pojednania a moc pojednawcza wg Katechizmu Kościoła Katolickiego(KKK)
1484 "Indywidualna i integralna spowiedź oraz
rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierni dostępują
pojednania z Bogiem i Kościołem, chyba że zwalnia ich od tego niemożliwość
fizyczna lub moralna" 80 .
Jest to uzasadnione, gdyż Chrystus działa w każdym sakramencie; zwraca się
osobiście do każdego grzesznika: "Synu, odpuszczają ci się twoje
grzechy" (Mk 2, 5); On jest lekarzem pochylającym się nad każdym chorym,
który Go potrzebuje 81 ,
by zostać uzdrowionym; podnosi każdego i na nowo włącza do komunii braterskiej.
Dlatego spowiedź osobista jest najbardziej wymowną formą pojednania z Bogiem i
Kościołem.
1488 W świetle wiary nie ma większego zła niż grzech i nic innego
nie powoduje gorszych skutków dla samych grzeszników, dla Kościoła i dla całego
świata.1489 Powrót do komunii z Bogiem, która została utracona przez grzech, rodzi się z łaski Boga pełnego miłosierdzia i troszczącego się o zbawienie ludzi. Trzeba prosić o ten cenny dar dla siebie i dla innych.
1491 Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłana. Aktami penitenta są: żal za grzechy, spowiedź lub ujawnienie grzechów przed kapłanem oraz postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia i czynów pokutnych.
1496 Skutki duchowe sakramentu pokuty są następujące:
- pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskuje łaskę;
- pojednanie z Kościołem;
- darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne;
- darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu;
- pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa;
- wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijanin.
4.1 Odpowiedź na pytanie: Czy grzech jest przeszkodą w zintegrowaniu człowieka?
-co to jest grzech?
Potrzeba go oddać Bogu przez nawrócenie i Sakrament Pokuty ,a skutki jego poddać pod działanie Łaski
uświecającej, która uzdrawia.
4.2 Czy w integrowaniu człowieka na
płaszczyźnie ludzkiej i duchowej jest przeszkodą brak wytrwałości? (brak
siły wewnętrznej, motywacji, odwagi, wierności postanowieniom i decyzją w codzienności tzw. lenistwo fizyczne i
duchowe).
-Jak wytrwać w dobrym i prawym sumieniu?
-Rachunek sumienia i rachunek w sumieniu? (Czy moje sumienie
jest prawidłowo formowane? Można zgodnie z własnym sumieniem mordować dzieci w
obozach koncentracyjnych, dokonywać aborcji, selekcji eugenicznej np. przez
In-vitro, kraść używać środki antykoncepcyjne itp.)
-Czy moje sumienie kształtuje Objawienie i nauka Kościoła?
(Katechizm Kościoła Katolickiego, dokumenty Papieskie…?).
Grupa II.
Sakrament Eucharystii a moc pojednawcza wg Katechizmu Kościoła
Katolickiego(KKK)
1416 Przyjęcie Ciała i Krwi Chrystusa w Komunii świętej pogłębia
zjednoczenie komunikującego z Panem, gładzi grzechy powszednie i zachowuje od
grzechów ciężkich. Ponieważ zostają umocnione więzy miłości między komunikującym
a Chrystusem, przyjmowanie tego sakramentu umacnia jedność Kościoła,
Mistycznego Ciała Chrystusa.1419 Chrystus, przechodząc z tego świata do Ojca, dal nam w Eucharystii zadatek swojej chwały; udział w Najświętszej Ofierze utożsamia nas z Jego Sercem, podtrzymuje nasze siły w czasie ziemskiej pielgrzymki, budzi pragnienie życia wiecznego i już teraz jednoczy nas z Kościołem niebieskim, ze świętą Dziewicą Maryją i wszystkimi świętymi.
Odpowiedź na pytanie :
- Czy Pokarm Słowa Bożego i Komunii św. z Eucharystii jest dla nas mocą w
integrowaniu człowieka od wewnątrz na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej?
- Jakie są skutki duchowe przyjmowania Komunii świetej?
- Jak rozumiesz pojecie zadatek
przyszłej chwały?
Grupa III.
Sakrament Namaszczenia Chorych a moc pojednawcza wg Katechizmu Kościoła Katolickiego(KKK)
1532 Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są
następujące:- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
- przygotowanie na przejście do życia wiecznego.
Odpowiedź na pytanie :
4.3 Czy choroba i cierpienie jest przeszkodą w integrowaniu
człowieka na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej
?
- Choroba, cierpienie fizyczne, psychiczne i duchowe – czym
jest?
- Czy ono ma sens? (Wg rozumu i ludzkiej logiki i wg Objawienia!)
-Sakrament Chorych niesie Łaskę uśw. Ona pomaga w przyjęciu
cierpienia i dojrzewaniu w nim. Opowiedz jak to było w życiu bł. Chiary Luce
Badano?
Chiara
Badano(1971-1990). Jej lata życia,
choć nieliczne, były ciągłą wędrówką ku górze. Pełna cnót, inteligentna, ładna
i wysportowana. Zostaje dotknięta nowotworem, ale nie poddaje się. Powierza się
woli Bożej i przepełniona oblubieńczą miłością zmierza na spotkanie z Panem
Jezusem. Przyjmuje chorobę jako dar: „Jeśli Ty tego chcesz, Jezu, ja też tego
chcę”. Promienieje radością i pokojem, służąc pomocą i wsparciem tym, którzy SA
blisko niej. 25 września 2010 roku Kościół ogłosił Chiarę Badano błogosławioną…[1]
(Listy bł. Chiary
Luce Badano do Chiary Lubich):
„ Żadnych efektów, żadnej poprawy. Medycyna złożyła broń.
Tylko Bóg może. Po przerwaniu zabiegów ból w kręgosłupie spowodowany dwoma
operacjami oraz unieruchomieniem w łóżku się nasilił i prawie nie mogę już
obracać się na boki. Dziś wieczorem moje serce wypełnia radość… Czuję się taka
mała, a droga, którą muszę iść, jest taka trudna, często czuję się
przygnieciona przez ból. Ale mój Oblubieniec przyjdzie po mnie, prawda? Tak, ja też powtarzam za tobą: <<Jeśli
Ty tego chcesz, Jezu, ja też tego chcę>>. Tak jak ty jestem pewna, że
razem z Nim zwyciężymy świat! <<Jedno>> w Jezusie ukrzyżowanym i
opuszczonym, twoja Chiara”[2].
Eucharystia
na strychu
„Podczas przygotowań do Mszy św. w pokoju
Chiara dba o przygotowanie różnych elementów liturgii. Pomagają jej dwie
przyjaciółki: Chicca i Paola Giribaldi. Ta ostatnia będzie grać na gitarze.
Chiara sama wybiera fragmenty czytań i pieśni, ćwiczy je z entuzjazmem i układa
modlitwę wiernych. Intensywnie przezywa spotkanie eucharystyczne z Jezusem,
Oblubieńcem, którego nieustannie przyzywa w ciągu dnia. Jak do dziś wspominają
uczestnicy tamtej Mszy św., wtedy na poddaszu panowała pogodna atmosfera,
naznaczona prawdziwym pokojem, a nawet odrobina radości… Chiara śpiewała, a
mama jej wtórowała. Podczas celebracji eucharystycznej jest bardzo skupiona,
zwłaszcza przed i po komunii. Intensywność kontaktu z Panem Jezusem świadczy o
tym, że to od Niego czerpie swoją siłę. Wszyscy zauważają wzruszającą zażyłość
i bezpośredniość w jej więzi z Panem, a także pokorę w zawierzeniu się boskim
planom(…). Wspomina przyjaciółka Paola: Przy
niej nie czuło się nigdy, nawet przez chwilę, ciężaru choroby, cierpienia,
ograniczeń gdy stawałam przy jej łóżku, miałam wrażenie, że to ja jestem chora,
niepełnosprawna. Ja, która miałam naprawdę wszystko, a nie dawałam… Widziałam
Chiarę, jak dociera na szczyt góry, była większa ode mnie, choć byłyśmy
rówieśniczkami, i prowadziła swoją <<świętą podróż>>. Chciałam
poprosić jął o pomoc, aby zdradziła mi, jak to zrobić, żeby i mnie się udało.
Tak naprawdę nie potrzeba było jednak o nic pytać, wystarczyło na nią patrzeć,
żeby się nauczyć nieustannie kochać i powtarzać tak jak ona: << Jeśli Ty
tego chcesz, Jezu, ja też tego chcę. Ty, Panie jesteś moim jedynym
dobrem>>. Kiedy wróciłam do domu, miałam pewność, że ja też na chwilę
dotknęłam nieba”[3].
Wykaz
skrótów:
DWCH Sobór Watykański II. Deklaracja o wychowaniu
chrześcijańskim Gravissimum
educationis (1965)
FC Familiaris consortio, adhortacja
apostolska Jana Pawła II (1981)
KKK Katechizm Kościoła
Katolickiego(1992)
Bibliografia:
Dokumenty
Papieskie:
II Sobór Watykański: Deklaracja o Wychowaniu Chrześcijańskim
Gravissimum educationis ( 28.10.1965).
II Synod Plenarny, Teksty Robocze, Poznań-Warszawa (1991)
Polskie Towarzystwo Nauczycieli, Kodes Etyki Nauczycielskie[4]j,
Ząbki 1997. Zaaprobowany przez Jana Pawła II, 01.06.1996 r.
Jan Paweł II, Familiaris consortio, adhortacja apostolska (1981)
Jan Paweł II , Nauczanie
Papieskie II,1 1979, Poznań 1990.
Jan Paweł II , Jezus Chrystus wczoraj, dziś i na wieki, Przemówienia z Pielgrzymki
Apostolskiej Ojca Świętego do Polski w 1997 roku, Ząbki 1997.
Katechizm Kościoła Katolickiego(1992)
Literatura pomocnicza:
Magrini M., Ze
światła ku światłu, Błogosławiona Chiara Badano, Kraków 2011.
Mitek
E., Wychowanie Katolickie w szkole i w domu,
Wrocław 1996.
[1]
M. Magrini, Ze światła ku światłu, Błogosławiona Chiara
Badano, Kraków 2011 z okladki.
[2] Tamże, s.179-180.
[3] Tamże, s. 191-193.
[4]
Z przedmowy: Przy opracowaniu Kodeksu korzystano z „Powinności nauczyciela” , ks. G.
Piramowicza, „Dialogów Pedagogium”, B. Kryszkiewicza; „O duszy nauczycielstwa”,
J.W. Dawida; Homilii do nauczycieli i wychowawców wygłoszonych przez Prymasa
Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego; „Listów i encyklik” papieży Pawła VI i
Jana Pawła II;” Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela” ONZ, oraz
literatury naukowej poświeconej etyce zawodowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz