17.07.2011 Poznań par. Bożego Ciała
Wstęp: „ Duchowość
Drogocennej Krwi naszego Pana Jezusa Chrystusa(…)” jest drogą do świętości dla
wszystkich. Por. K. Bufalo, 543.
Duchowość (Ep. V, 1829, nr 1899, 266)
1. Pierwsze czytanie. Mojżesz „wtedy wziął
Księgę przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: Wszystko co
powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni”.
-Rozlana
krew łączy izraelitów z krwią wylaną na ołtarz, który symbolizuje
Boga.
2. Drugie czytanie.
-„(…) bliscy
przez krew Chrystusa. Tzn. zjednoczeni przez ofiarę Krzyża Jezusa. Jak
sobie wyobrażam wspólnotę, rodzinę, małżeństwo, przyjaźń. Jeżeli tylko
zewnętrznie i naskórkowo bez poświęcenia i ofiary to wszystko to jest bardzo
mało warte. Prawdziwie bliscy stajemy się tylko przez Chrystusa, przez Jego
Miłość aż do ofiary z życia, aż do krwi.
- Jezus
stworzył Jednego Nowego człowieka. Zadał śmierć wrogości. Jezusowa ofiara
zintegrowała człowieka. Grzech Pierworodny
wewnętrznie rozbił człowieka Przyjęcie Jezusa, Jego Łaski we Chrzcie św.
daje szansę człowiekowi do prawdziwej integracji, do bycia sobą, do prawdziwej
wolności i szczęścia, nie tylko do chwilowej przyjemności.
- Jezus
nadaje min. sens cierpieniu, swojej ofierze Krzyża. Łączenie z Ojcem,
zbawienie, zniszczenie wrogości, pojednanie z Bogiem.
3. Ewangelia.
„Ten Kielich to Nowe Przymierze we
Krwi Mojej…”
- oddzielna
konsekracja chleba i wina oznacza oddzielenie ciała od krwi, czyli śmierć
Jezusa. Moment jego ofiary z Miłości do nas.
- Nowe
Przymierze w Krwi Jezusa ozn. gwarancję Bożej Miłości do każdego człowieka,
szczególnie poranionego przez życie. Człowiek dziś poszukuje miłości, często
tam gdzie nie powinien! Pragnienie miłości jest czymś dobrym, natomiast
miejsce, droga realizacji jej jest chybiona: można by podsumować tę drogę
jednym słowem grzech. A tak się nie da. To prowadzi do uzależnień, do
zniewolenia, do pomniejszenia człowieka jako obrazu Boga przez alkohol,
narkotyki itp.
- kielich to
symbol naszej duchowości (pokora)
a. pokora
jako prawda
b. pokora
jako służba
c. pokora
jako ofiara (bezinteresowny dar).
„Nabierajmy
ducha coraz bardziej ucząc się doskonałości i nie ustawajmy w studiowaniu
wielkiej księgi Krucyfiksu. Z tej księgi nauczymy się głębokiej pokory,
niezwyciężonej cierpliwości i słodkiej, pracowitej miłości, aby wzywać dusze do
umiłowania Jego. Módlmy się również sporo o odnowę czasów, tak konieczną.
Starajmy się wszystkim ukazać, że służba Bogu jest słodką; a poprzez słowa i
czyny wzbudźmy we wszystkich umiłowanie Świętego Krzyża. Wobec początkujących
mierzmy ciężar w stosunku do sił ducha; odnawiając te wewnętrzne siły ducha
pójdą naprzód. Tymczasem miejmy zawsze przed oczyma życie Jezusa Chrystusa.
Niech to wszystko dodaje nam nawzajem zapału i pomaga nam na drodze do świętego
raju. Proszę nie ustawać w modlitwie za mnie, składam pocałunek na rękach
Księdza i zapewniam, że trwam Jezusie
Chrystusie qui dilexit nos et lavit nos in Sanguine Suo[1](…).”
K. Bufalo,295. Krucyfiks (Ep. III,
1825, nr 1203, 384).
Krzyż wg św. Kaspra to:
-mistyczne drzewo zdrowia
-źródło błogosławieństwa
- księga, z której wyczytać możemy miłość Boga Odkupiciela
- broń przeciw demonowi
-schody
prowadzące do Raju.
Por. K. Bufalo,
287. Święto (Ep. III, 1825, nr 1188, 368)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz