I temat formacyjny: Zaufać Pismom Świętym

Temat 1. Zaufać Pismom Świętym

Wprowadzenie Główne:

            Są takie książki, którym nie dajemy wiary gdyż historie tam opisywane są zwyczajnie kłamliwe, są również i takie książki, które wprawdzie niosą coś wartościowego lecz są napisane tak słabo, że ze znudzeniem je odkładamy, są również i takie, które możemy czytać i czytać zawsze odnajdując dla siebie jakąś mądrą życiową wskazówkę odnoszącą się do sytuacji w której jestem.

            Dzisiaj chcę abyśmy porozmawiali o zbiorze takich książek a właściwie Ksiąg, które wprawdzie czyta się z pewnym trudem lecz zawsze nagrodą jest pocieszenie, pouczenie czy wskazówka jak postąpić.

Sekwencja pierwsza

Wprowadzenie 1:

            Do WKU zgłosił się młody człowiek, który postanowił udawać kalekę. Jego kalectwo miało polegać na trwałym zgięciu drugiego palca w prawej dłoni. Jak wiadomo taki defekt nie pozwala strzelać.

            Kiedy przedstawił swoja sytuację oficerowi zasiadającemu w komisji wydawało się, iż wojskowy daje wiarę jego historii. Wyciągnąwszy odpowiedni formularz zaczął wypisywać przyznanie kategorii: „Trwała niezdolność do służby wojskowej”.

            Po wypisaniu dokumentu zapytał uradowanego kandydata: „A jak ten palec wyglądał wcześniej?”. „Ooo tak!” - wykrzyknął szczęśliwy poborowy pokazując wyprostowanego palca.

            Są w życiu zaskakujące sytuacje, które wytrącają nas z pozy, którą na co dzień zachowujemy, tak jak poborowy z anegdoty.

            „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna (...) Ten Syn (...) jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” (Hbr 1, 1-3) pisze autor Listu do Hebrajczyków.

            Jezus staje się żywym słowem. Głosi naukę ale oprócz słów Jego czyny zostają poddane testowi poprzez różne sytuacje.

Aktywizacja 1

            Wypisane na tablicy/arkuszu papieru przymioty Boga:

panuje na żywiołami

ma władzę nad demonami

ma władzę nad śmiercią

kocha człowieka

przebacza

jest wrażliwy na nieszczęcie człowieka

brzydzi się obłudą

            Czy przypominasz sobie jakieś sytuacje z życia Jezusa, które byłyby ilustracją któregoś z tych przymiotów Boga?

Oczekiwane zachowanie:

Uczestnicy odwołują się do poszczególnych przymiotów: panuje nad żywiołami – Jezus, który idzie po jeziorze, Jezus, który uspakaja burzę; ma władzę nad śmiercią – wskrzesza Łazarza, Zmartwychwstały ukazuje się Apostołom; brzydzi się obłudą – urzuca przekupniów ze świątyni.

Pytania do refleksji:

Kim jestem „wewnątrz” siebie a kim staję się „na zewnątrz”, wobec innych ludzi?

Czy istnieje rozdział pomiędzy mną prywatnie a zawodowo?

Kogo gram wobec moich najbliższych?

Czy jestem osobą przewidywalną?

Jakie posiadam zasady, których w żaden sposób nie przekraczam?

W jakich sytuacjach nie jestem sobą? Dlaczego?

Puenta 1:

            Bóg jest autentyczny w swoim słowie, które kieruje do człowieka. Jak zauważa św. Paweł w 2 Liście do Koryntian nie ma w Jezusie równocześnie „Tak” i „Nie” (por. 2Kor 1, 19). Tego samego wymaga się również od tych, którzy chcą iść za Jezusem – Słowem.

Sekwencja druga

Wprowadzenie 2:

            Jezusowe słowa i czyny mocno wryły się w pamięć i serce Apostołów oraz uczniów Mistrza. Chcąc ochronić przed zapomnieniem bądź wypaczeniem tego doświadczenia podjęto proces spisywania tych doświadczeń.

            W ten sposób powstały najpierw notatki zawierające sentencje wypowiedziane przez Jezusa oraz szczególnie ważne przemówienia (nie zachowane do dziś LOGIA – Mowy Pańskie), opisy męki, śmierci i zmartwychwstania, które poprzez redakcje, dodatki i komentarze rozrosły się do ksiąg zwanych ewangeliami.

            Inne pisma ukazują nam kształtowanie się młodego Kościoła jak księga Dziejów Apostolskich czy listy, które dają wykładnię autentycznej nauki apostolskiej.

            Księga prorocka: Objawienie św. Jana (Apokalipsa) opowiada o ostatecznym przeznaczeniu Kościoła i jego celu, jakim jest wspólnota z Niepokalanym i Zwycięskim Barankiem.

Aktywizacja 2

            Uczestnicy oglądają „linię czasu” na której zaznaczono daty powstania kolejnych ksiąg Nowego Testamentu. Zwracają przy tym uwagę na inne zaznaczone wydarzenia historyczne.

Oczekiwane zachowanie:

Uczestnicy zwracają uwagę na daty powstania poszczególnych ksiąg, zauważają, iż niektóre pisma mają autorstwo inne od powszechnie przyjętego, umieszczenie daty narodzin Jezusa, inne.

Pytania do refleksji:

Księgi NT w swojej treści czy konstrukcji teologicznej nawiązują do sytuacji, jaka ówcześnie panowała. Do jakich wydarzeń nawiązałbyś/nawiązałabyś dzisiaj pisząc ewangelię?

Jakie błędy napiętnowałbyś/napiętnowałabyś pisząc list czy ewangelię dzisiaj?

Puenta 2:

            Proces spisywania ksiąg NT trwał około 50 lat. Poszczególne teksty były spisywane, rozwijane, łączone, komentowane aż przybrały kształt poszczególnych ksiąg.

            Księgi te był świadectwem o Jezusie, Jego słowach i czynach oraz odpowiadały na konkretne problemy ludzi żyjących „tu i teraz”.

            Księgi te zostały uszeregowane ze względu na gatunki literackie: ewangelie, listy, księgi historyczne, księgi prorockie.

Sekwencja trzecia

Wprowadzenie 3:

            Wyobraź sobie, że masz ogromną fortunę. Chcesz ją zabezpieczyć w trwały sposób. Dochodzisz do wniosku po długich przemyśleniach, iż najlepszą lokatą będzie zakup szlachetnych kamieni, które są trwalsze od metali (złoto np. bardzo szybko ulatnia się podczas topienia), są niezwykle piękne (mieniące się w świetle słońca, pięknie oszlifowane), zawsze zachowują swoją wartość.

            Jednakże aby nabyć wartościowy minerał należy zapoznać się z opinią fachowca, który poprzez ogląd i rozmaite testy będzie w stanie orzec czy jest to cenny jaspis, koral, kolorowe szkiełko czy inny pospolity nie mający wartości minerał.

Aktywizacja 3:

            Na stole rozłożone są karty przedstawiające zdjęcia szlachetnych kamieni (tych autentycznych oraz „podróbek”). Na odwrocie każdej karty zapisana jest nazwa przedstawionego kamienia oraz poniżej nazwa księgi oraz notka o tym, czy znajduje się w kanonie Pism Świętych kościołów: katolickiego, prawosławnego, protestanckiego.

            Po zapoznaniu się z treścią zamieszczoną na odwrocie wszystkich kart uczestnicy układają kolejno karty z Księgami ST oraz NT oddzielając księgi apokryficzne.

Oczekiwane zachowanie:

Uczestnicy będą wybierać te karty, które ich zdaniem przedstawiają ładny, wartościowy kamień, po odwróceniu karty odczytają zamieszczone informacje. Po przejrzeniu wszystkich kart formują rzędy z księgami ST oraz NT.

Pytania do refleksji:

W jaki sposób okazuję moją radość i wdzięczność za księgi Pism Świętych?

Jakie znam tłumaczenia Biblii na język polski?

Jeżeli miałbym zabrać ze sobą jedną księgę NT jaka byłaby to księga?

Jeżeli miałbyś/miałabyś wybrać zdanie z NT na swoją tablicę nagrobną jakie byłyby to słowa? (życiowe motto, które chcesz przekazać innym!).

Puenta 3:

            Zarówno podczas zakupu szlachetnego kamienia jak i przy wyborze Księgi Życia Wiecznego musimy posiłkować się zdaniem ekspertów. Naszym ekspertem w dziedzinie ksiąg świętych jest najwyższa władza duchowna w Kościele jaką jest Sobór Powszechny.

            Na czwartej sesji Soboru Trydenckiego dnia 8 kwietnia 1546 roku zatwierdzono kanon pism świętych. Każde katolickie wydanie Pisma Świętego zawiera kanoniczne księgi Starego i Nowego Testamentu.

Puenta końcowa:

            Był taki czas w państwach takich jak Chiny czy Japonia, że przyłapany na posiadaniu Pisma Świętego obywatel był skazywany na śmierć. Na ile cenię wartość Pisma Świętego dzisiaj?

Załączniki:

1. Linia Czasu (LiniaCzasuPismaSw.pdf)

2. Karty Kamieni szlachetnych (KamSzlachetnePismaSw.pdf)