wtorek, 11 czerwca 2013

Odpust św. Kaspra

24.10.2013 r. godz. 16.00 - Odpust św. Kaspra w Diecezji Elbląskiej parafia MB Królowej Polski w Elblągu.

Odpust naszego Założyciela był poprzedzony Adoracją Najśw. Sakramentu, podczas którego był odmawiany różaniec do Krwi Chrystusa. o godz. 17.00 została odprawiana uroczysta Msza św. odpustowa z homilią ks. Misjonarza CPPS. Gośćmi na naszym Odpuście byli O. Proboszcz Sanktuarium  Matki Bożej Nieustającej Pomocy  i ks. Bogdan Rusinowski.(xbw).

poniedziałek, 10 czerwca 2013

Czym jest Wspólnota Krwi Chrystusa ?

Początki Wspólnoty Krwi Chrystusa sięgają Rzymu, daty 8-go grudnia 1808 roku, kiedy to św. Kasper del

Bufalo, Założyciel Misjonarzy Krwi Chrystusa głosił homilię , w kościele św. Mikołaja w Wiezieniu na temat siedmiu przelań Krwi Chrystusa. Ten dzień uznaje się dniem powstania tej Wspólnoty. W tym Kościele znajdowały się Relikwie Krwi Chrystusa  związane z tradycją Rodziny Sevellich.Ks. Franciszek Albertini, duchowy ojciec św. Kaspra zapoczątkował w miejscu tym kult Relikwii Krwi Chrystusa.  Wspólnota Krwi Chrystusa, która narodziła się w 1808 r. przy kościele św. Mikołaja, została nazwana Bractwem Przenajdroższej Krwi i zajmowała się nie tylko modlitwami do Krwi Chrystusa, ale i dziełami miłosierdzia.
Podobnie i dzisiaj, już po Soborze Watykańskim II, Wspólnota Krwi Chrystusa to ruch Kościoła Katolickiego, który skierowany jest do wszystkich wiernych, a szczególnie świeckich, dorosłych, młodzieży i dzieci, mających swoją duchowość i apostolstwo.
Duchowość tej Wspólnoty jest zawarta w Tajemnicy Paschalnej Jezusa Chrystusa, w Jego przelanej Krwi, która obrazuje nieskończoną Miłość Boga do człowieka. Tajemnicę paschalną chcemy dostrzegać dziś wszędzie tam gdzie cierpi człowiek w sposób duchowy, lub fizyczny, w ludzkich grzechach i zranieniach. Tam też dziś widzimy Krzyk Krwi Chrystusa.
Aby osiągnąć ten cel praktykujemy życie Słowem Bożym, które rozważamy w grupach raz w tygodniu, pod kierunkiem odpowiednich animatorów za których formację odpowiadają Misjonarze Krwi Chrystusa. Ważnym elementem jest tzw. wymiana doświadczeń z życia tym Słowem, która buduje w nas i innych wiarę i jedność. Życie Słowem Bożym uczy nas także praktykowania pokory, która  jest cnotą fundamentalna naszej duchowości.
Wspólnota Krwi Chrystusa działa apostolsko na wiele sposobów, szczególnie przy parafiach i w jedności z ich Proboszczami, angażując się w to co jest Krzykiem  Krwi Chrystusa w tym miejscu. Niektórzy z członków WKC[1] apostołują przez dawanie świadectwa życia Słowem Bożym w swoim środowisku, a inni idą do hospicjów, szpitali, zakładów karnych itp.
Centrum WKC w Polsce znajduje się w Częstochowie przy ul. Mąkoszy 1, natomiast  w północnej części Polski w Swarzewie  ul. Ks. Pronobisa 6a. Tutaj też odbywa się  formacja członków  i kandydatów WKC, a także comiesięczne Msze św. do Krwi Chrystusa o uzdrowienie duszy i ciała, na które zapraszamy wszystkich zainteresowanych.  
                     Ks. Bogusław Witkowski  cpps , Moderator WKC Podregionu Swarzewo.
Zapraszamy na dni skupienia dla animatorów diecezji, parafii, dla zainteresowanych WKC i dla wszystkich szukających pogłębienia duchowości:   Terminy są podane na naszej stronie internetowej. Obowiązują zgłoszenia pod adresem: Dom św. Józefa ul. Ks. Pronobisa 6a ; 84-100 Puck . Tel 58 674 14 29; e-mail: swarzewo@odkupieni.pl lub bogusław@odkupieni.pl
Dom św. Józefa w Swarzewie  www.cpps.pl; kliknąć Swarzewo/Pucka lub dommisyjnyswarzewo. blogspot.com
Msze św. ku czci Krwi Chrystusa o uzdrowienie duszy i ciała: W każdą trzecią sobotę miesiąca o godz. 12.00. Od godz. 10.00 okazja do Sakramentu Pokuty.               


[1] Wspólnoty Krwi Chrystusa


[1] Wspólnoty Krwi Chrystusa




[1] Wspólnoty Krwi Chrystusa

poniedziałek, 3 czerwca 2013

Regulaminy WKC



REGULAMINY
Regulamin spotkań Wspólnoty Krwi Chrystusa
            1. Miesięczne spotkanie formacyjne w diecezji.
            Główne elementy spotkania diecezjalnego:
- Msza Święta lub adoracja Najświętszego Sakramentu.
- Spotkanie prowadzą animatorzy diecezjalni.
- Przekazanie tematu formacyjnego.
- Sprawy organizacyjne, ekonomiczne.
- Planowanie i koordynacja apostolstwa w diecezji, parafiach.
- Możliwość dzielenia się świadectwami, doświadczeniami.
- Modlitwa na zakończenie.
            Spotkanie w diecezji powinny odbywać się raz w miesiącu, zalecane w stałym miejscu, uzgodnionym wspólnie.
            2. Miesięczne spotkanie parafialne dla wszystkich.
            Spotkanie prowadzą animatorzy parafialni.
            Elementy spotkania jak w spotkaniu diecezjalnym dostosowuje się do warunków i możliwości w parafii.
            3. Tygodniowe spotkanie w grupie.
            Spotkanie w grupie prowadzi animator, który może poprosić inną osobę o prowadzenie modlitwy.
I. Wymiana doświadczeń.
            Samo doświadczenie, powinno być zwięzłą wypowiedzią jednorazową oraz powinno zawierać trzy elementy:
a)     problem – sytuacja/zdarzenie;
b)    pomoc Boża przez moc Słowa Życia/ doświadczenie Bożej interwencji;
c)     owoc – skutek Bożego działania w nas/ doświadczenie przemiany wewnętrznej;
II. Rozważanie.
            Warunkiem szczerej, owocnej i miłej Bogu modlitwy jest wcześniejsze wzajemne pojednanie.
a)     Odmówienie przez prowadzącego modlitwy do Ducha Świętego, lub wspólne zaśpiewanie pieśni do Ducha Świętego.
b)    Głośne odczytanie przez jednego z uczestników wcześniej wybranego fragmentu Pisma św., zazwyczaj Ewangelii z najbliższej niedzieli. Pozostali w tym czasie nie patrząc w tekst, wsłuchują się w treść Słowa Bożego.
c)     Poszukiwanie w chwili ciszy odpowiedzi na zadane w sercu pytanie: „Co Pan Bóg mówi do mnie osobiście przez rozważany tekst?”  Poszukiwanie jest też próbą odpowiedzi na pytania: „Co powinienem w swym życiu zmienić, o co prosić, za co przepraszać, za co dziękować?”  W tym czasie istnieje możliwość indywidualnego, cichego przeczytania rozważanego fragmentu.
d)    Dzielenie się osobistym odbiorem Słowa Bożego.
            Znakiem gotowości do dzielenia jest zamknięte Pismo św. Prowadzący dyskretnie sprawdza gotowość i daje znak do rozpoczęcia wymiany.
            Dzielenie odbywa się w spontanicznej kolejności i rozpoczęte zostaje przytoczeniem treści najmocniej przeżytego zdania/słowa. Polega na wypowiedzi jednorazowej, zwięzłej, sformułowanej zrozumiale, bez komentarzy i odniesień do treści wypowiadanych przez pozostałe osoby.
            Wypowiedzi dokonuje się w pierwszej osobie liczby pojedynczej – „ja”.
III. Modlitwa spontaniczna
            Krótkie aktualne modlitwy, wynikające z rozważanego fragmentu i dotyczące poszczególnych osób, uczestników (uwielbienie, dziękczynienie, przeproszenie, prośby).
IV. Wspólny wybór nowego „Słowa Życia”.
V. Krótka modlitwa na zakończenie spotkania.

Vademecum animatora
 1. Wprowadzenie kandydata do WKC
            Osoby zainteresowane wstąpieniem do wspólnoty są kierowane do animatora parafialnego lub diecezjalnego. Animator diecezjalny jest odpowiedzialny za formację kandydatów, tj.  organizuje  spotkania z kandydatami, przekazuje im  podstawowe tematy formacyjne, zgłasza do rady podregionu gotowość kandydata do wstąpienia, ustalając termin tego wstąpienia.  Animator grupy, w której spotkaniach uczestniczy kandydat, przekazuje opinię o kandydacie animatorowi diecezjalnemu w osobistej rozmowie.
2. Odpowiedzialność za formację członków.
            Animator  dba o rozwój Wspólnoty,  troszcząc się o formację członków, poprzez prowadzenie spotkań i przekazywanie tematów formacyjnych, a także zachęcanie do udziału w skupieniach, rekolekcjach.  Animator  zachęca członków, którzy nie należą do grupy, aby decydowali się na czynne uczestnictwo w życiu WKC, tj. udział w spotkaniach w grupie. Tacy członkowie, jeżeli nie zdecydują się na przynależność do grupy, zaproszeni są tylko na  odpusty, wspólne spotkania parafialne i adoracje Najświętszego Sakramentu, bez możliwości prowadzenia adoracji.
3.Troska animatorów o chorych starszych członków WKC.
            Animator  dba o łączność z członkami grup, którzy z racji wieku, choroby  nie mogą uczestniczyć w cotygodniowych spotkaniach grupy, odwiedzając ich, z okazji świąt, imienin, jubileuszy, czy zwyczajnie, aby razem się pomodlić, porozmawiać, przekazać wyrazy pamięci.

4. Kadencja
            Okres kadencji animatorów trwa 3 lata.
            W maju lub czerwcu odbywają się wybory animatorów krajowych, w podregionach i diecezjach zmiany dokonuje się jesienią , a do końca roku kalendarzowego w parafiach.
            By mogła być zachowana kadencyjność, zaleca się , aby animatorzy troszczyli się o to, żeby mieć swoich następców.


Vademecum kandydata
            Osoba, zainteresowana duchowością Krwi Chrystusa i wstąpieniem do Wspólnoty, kierowana jest do animatora parafialnego lub diecezjalnego.
            Kandydat na spotkaniu z animatorem diecezjalnym WKC otrzymuje podstawowe informacje o Wspólnocie i jeżeli wyraża chęć wstąpienia na kolejnych spotkaniach dla kandydatów, przekazywane mu są podstawowe tematy formacyjne. W tym samym czasie kandydat jest wprowadzony (przez animatora diecezjalnego) grupy Krwi Chrystusa, gdzie uczestniczy w tygodniowych spotkaniach z rozważaniem Pisma Świętego.
            Kandydat poznaje bliżej duchowość Krwi Chrystusa, o ile to możliwe, poprzez:
·        przyjazd do Domu Misyjnego,
·        poznanie i czytanie literatury wydawnictwa Misjonarzy Krwi Chrystusa,
·        uczestnictwo w odpustach, czuwaniu nocnym,
·        udział w skupieniach,
·        uczestnictwo w spotkaniach WKC w parafii.

            Do 1. roku czasu, kandydat powinien zakończyć formację podstawową, zadeklarować wstąpienie do WKC. Nie może przedłużać czasu przygotowań w nieskończoność i uczestniczyć w spotkaniach grupy jako sympatyk.
            Po odbyciu formacji podstawowej, kandydat uczestniczy w skupieniu lub rekolekcjach, w Domu Misyjnym, na których wstępuje do WKC. Po uzgodnieniu terminu wstąpienia kandydat przygotowuje „List do Jezusa” z prośbą o przyjęcie do WKC, zawierający w sobie 3 elementy: „ dziękuję za…”,  „przepraszam…”, „proszę…” Podczas Mszy św. lub nabożeństwa kandydat odczytuje przygotowany przez siebie „List” Moderator WKC lub prowadzący Mszę św. lub nabożeństwo kapłan przyjmuje prośbę, przekazując w zamian znak wspólnoty.

Tematy podstawowe Wspólnoty Krwi Chrystusa

1. Rodzaje obecności Krwi Chrystusa w świecie.
I.                   obecność fizyczno-historyczna,
II.                 obecność liturgiczno sakramentalna,
III.              obecność mistyczno-uniwersalna.

2. Odpowiedź na Krew Chrystusa
            We Wspólnocie Krwi Chrystusa odpowiedź dajemy poprzez nasze zaangażowanie w sprawy Kościoła, społeczeństwa, poszczególnych ludzi. Zaangażowanie to określana jest jako pięcioraka pomoc:

I.                                pomoc Jezusowi,
II.                             pomoc wzajemna,
III.                           pomoc misjonarzom,
IV.                          pomoc potrzebującym,
V.                             pomoc wszystkim ludziom dobrej woli.

3. Słowo Boże
I.                 rozważanie Słowa Bożego
II.              „Słowo Życia”,
III.            wymian doświadczeń.

4. Historia Wspólnoty i sylwetki Patronów.
I.       Franciszek Albertini,
II.     Kasper del Bufalo,
III.  Franciszek Ksawery,
IV.  Maria De Mattias,
V.    Katarzyna ze Sieny.

5. Normy prawne i struktura organizacyjna WKC w Regionie Polskim i Podregionach.
            Wspólnota na terenie Polski tworzy jeden Region Polski WKC. Jej przełożonym z urzędu  jest prowincjał Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa. W skład Regionu wchodzą cztery Podregiony:
I.       Podregion Częstochowski (południowo-zachodni), obejmujący diecezje: bielsko-żywiecką, krakowską, tarnowską, kielecką, sosnowiecką, katowicką, gliwicką, opolską, wrocławską, legnicką, świdnicką, zielonogórsko-gorzowską, kaliską, częstochowską.
II.     Podregion Swarzewski (północno-zachodni) obejmujący diecezje: szczecińsko-kamieńską, koszalińsko-kołobrzeską, poznańską, gnieźnieńską, toruńską, warmińską, elbląską, gdańską, pelplińską, bydgoską.
III.  Podregion Ożarowski (środkowo-wschodni) obejmujący diecezje: łódzką, łowicką, warszawska, warszawsko-praską, drohiczyńską, białostocką, ełcką, łomżyńską, płocką, siedlecką, radomską, włocławską.
IV.  Podregion Zamojski (południowo-wschodni) obejmujący diecezje: przemyską, rzeszowską, sandomierską, lubelską, zamojsko-lubaczowską.