Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!

Wiara w człowieka, w lepsze jutro w  Boga, daje nam nadzieję.  Ona pozwala wierzyć, że to co dobre przed nami. Miłość to uczucie najpiękniejsze daje siłę, cierpliwość, odwagę, bliskość, litość, pomoc. To wszystko skupia się wokół człowieka, niech obejmie także Was.

Życzymy Radosnych Świąt Bożego Narodzenia!

Niech radość przeniknie Wasze życie! By Jezus narodził się w Waszych sercach na nowo. By obdarzył Was zdrowiem, pokojem, radością i odwagą życia. By usuwał wszelki lęk i pomagał ufać Bogu w każdej sytuacji. By pozwalał doświadczyć Swej obecności w naszym życiu i w ludziach, których spotkacie na swej drodze.

NIECH  BOŻE  BŁOGOSŁAWIEŃSTWO  OGARNIA  KAŻDĄ  CHWILĘ  NOWEGO  ROKU!

Czuwanie na Jasnej Górze

 Czuwanie Wspólnoty Krwi Chrystusa  Jasna Góra 14 - 15.12.2019 r.  

  temat: Maryja  wzorem pokory

Msza Święta w Sanktuarium Krwi Chrystusa

 Od  19.30 – do 20,20 -spotkanie podregionów -  próba generalna programu ( w  poszczególnych  podregionach ).

do 20,30  -  spotkanie w Kaplicy, 

21. 00 -  Apel  Jasnogórski -  prowadzi ks. Bp Marek Mendyk z Legnicy

21.30 – 21.45 – powitanie -  Rada  Krajowa +  krótka  modlitwa  do Ducha Świętego.

21.45 – 22.15 – Konferencja -  ks.Bogusław Witkowski ,CPPS.

22.15 – 23.05 – program Podregion  Ożarowski - temat: sługa Boży Merlini – pokora, Różaniec 

                       – Zwiastowanie       +   świadectwo

23.05 – 23.55 - program młodzież - temat: Św. Franciszek Ksawery - misja -  Różaniec 

                       – Nawiedzenie              +  świadectwo

24.00 – 1.30 – Eucharystia – przewodniczy Ks. Bp. Marek Mendyk

                      - Homilia  Ks. Bp. Marek Mendyk

- Poświęcenie opłatków i zawierzenie WKC Maryi Pani Jasnogórskiej

1.30 – 2.15 - program Podregion Częstochowski - temat: Św. Maria de Matias – skromność, czystość,                             Różaniec – Narodzenie Pana Jezusa,  + świadectwo

2.15 – 3.00 - program Podregion Zamojski - temat: Św. Kasper del Bufalo - miłość, Różaniec –                                      Ofiarowanie Pana Jezusa,          (+  świadectwo)

3.00 – 3.45 - program Podregion  Swarzewski - temat: ks. Albertini – jedność, Różaniec –

                      Znalezienie Pana Jezusa ,         +  świadectwo

Plan czuwania  14/15 grudnia 2019 r - podregion swarzewski

Godz. 3:00-3:45

Wstęp ks. Andrzej 

Śpiew: „ Gdzie miłość wzajemna”

Grupa Swarzewska śpiewa!

 Tekst I- diecezja gdańska: L.W.- (ks. Albertini)

      Śpiew: „Zjednoczeni w Duchu”- pierwsza zwrotka 2x

          Tekst II- diecezja poznańska: M.Cz.-(ks. Albertini)

     Śpiew: „ Zjednoczeni w Duchu”- druga zwrotka 2x

                        Tekst III- diecezja pelplińska: A.E.-(pokora dz.20)

     Śpiew:  „ Zjednoczeni w Duchu”-trzecia zwrotka 2x

          Tekst IV- diecezja gdańska-(pokora dz.21)

    Śpiew: „ Zjednoczeni w Duchu”- czwarta zwrotka 2x

           Tekst V – diecezja warmińska: L.M.-( prośba Jezusa za uczniów- J.17,9-23)

    Śpiew: „ Jedno jest Ciało”

               Tekst VI- diecezja warmińska: K.G. -(Rz. 15,1-6)

    Śpiew: „ Boże Obdarz Kościół Twój”

               Tekst VII- diecezja  koszalińsko-kołobrzeska: H.H.(Modlitwa o Ducha Jedności- modlitewnik str.101)

     Różaniec: Znalezienie Pana Jezusa w świątyni. 

.                      Świadectwo- Marlena

 3.45 – 3.55 – zakończenie  czuwania i  rozesłanie – w tym: życzenia  świąteczne,
                       podziękowanie  za  przygotowanie  i  prezentację programów
                       przez  podregiony,  błogosławieństwo, rozesłanie z opłatkiem.

Odpust Św. Kaspra i niedziela Misyjna w Słupsku

8 grudnia w parafii p.w. NMP Królowej Różańca Świętego w Słupsku 
odbyła się niedziela misyjna poświęcona działalności Św. Kaspra del Bufalo i Wspólnoty Krwi Chrystusa.

 Mszy św. przewodniczył Ks. proboszcz Zbigniew Krawczyk,  koncelebrowali - ks. Andrzej Szymański  - moderator WKC podregionu Swarzewskiego i Ks. Piotr Świątkowski - opiekun WKC w parafii.

Listy do wiernych czytały siostra Danuta i siostra Halina.

W homilii ks. Andrzej Szymański informował o działalności Św. Kaspra i Wspólnoty. Zaprosił zainteresowanych do udziału w spotkaniu w dniu 9 grudnia.

Siostry ze Wspólnoty Krwi Chrystusa w Słupsku i Białogardzie niosą dary

.

Po Mszy św. W salce parafialnej spotkały się Członknie Wspólnot z Białogardu i Słupska.
Na spotkaniu do Wspólnoty wstąpiły Leokadia Kuriata i Anna Krystecka z Białogardu.

9 grudnia po Mszy św. o 18,30 w salce parafialnej kościoła Mariackiego w Słupsku z Ks. Andrzejem Szymańskim - moderatorem WKC, Haliną Hadziewicz - animatorem WKC w diecezji Koszalińsko -Kołobrzeskiej i Teresą Kujawską - animatorem WKC w Podregionie Swarzewskim spotkały się osoby zainteresowane działalnością Wspólnoty. Ks. Andrzej praktycznie uczył jak odmawiać Koronkę do Krwi Chrystusa i prowadzić spotkanie grupy WKC. Animatorki zachęcały do współpracy z parafialną WKC.
Zgromadzeni wyrazili chęć udziału w następnym spotkaniu 16 grudnia.

Animator diecezjalny

Halina Hadziewicz

Pokora – uniżenie Boga w tajemnicy Bożego Narodzenia

 i Dlaczego Słowo stało się Ciałem? – wersja I

Na wstępie poznajmy, co Kościół mówi o tajemnicy Bożego Narodzenia. W czym leży istota i sens przyjścia na świat Boga w ciele Jedynego Syna Bożego Jezusa Chrystusa? Dlaczego Słowo stało się Ciałem? W tym miejscu niech przemówi Bóg słowami Pisma Świętego i mężów Kościoła cytowanymi w Katechizmie Kościoła Katolickiego. KKK 456 Odpowiadając na to pytanie, wyznajemy w Credo Nicejsko- Konstantynopolitańskim: „Dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy”. KKK 457 Słowo stało się ciałem, aby nas zbawić i pojednać z Bogiem. 

Bóg „sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy” (1J 4, 10). „Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata” (1J 4, 14). „On się objawił po to, aby zgładzić grzechy” (1J 3, 5). KKK 458 Słowo stało się ciałem, abyśmy poznali w ten sposób miłość Bożą: „W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu” (1 J 4, 9).

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16).

KKK 459  - Słowo stało się ciałem, by być dla nas wzorem świętości: „Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny...”(Mt 11, 29).

„Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14, 6).

Na Górze Przemienienia Ojciec daje polecenie: „Jego słuchajcie” (Mk 9, 7) (Por. Pwt 6, 4‒5).

Jest On rzeczywiście wzorem błogosławieństw i normą nowego Prawa: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” (J 15, 12). Miłość ta zakłada rzeczywistą ofiarę z siebie w pójściu za Nim (Por. Mk 8, 34).

KKK 460 -  Słowo stało się ciałem, by uczynić nas „uczestnikami Boskiej natury” (2 P 1, 4). „Taka jest racja, dla której Słowo stało się człowiekiem, Syn Boży Synem Człowieczym: aby człowiek, jednocząc się ze Słowem i przyjmując w ten sposób synostwo Boże, stał się synem Bożym” (Św. Ireneusz, Adversushaereses, III, 19, 1). „Istotnie, Syn Boży stał się człowiekiem, aby uczynić nas Bogiem” (Św. Atanazy, De incarnatione, 54,3: PG 25, 192 B). Unigenitus Dei Filius, suaed ivinitatis volens nos esse participes, natura mnostram assumpsit, uthomines deos faceret factus homo – „Jednorodzony Syn Boży, chcąc uczynić nas uczestnikami swego

Bóstwa, przyjął naszą naturę, aby stawszy się człowiekiem, uczynić ludzi bogami” (Św. Tomasz z Akwinu, Opusculum 57 in festoCorporis Christi,1).

KKK 461  - Opierając się na słowach św. Jana („Słowo stało się ciałem” (J 1, 14), Kościół nazywa „Wcieleniem” fakt, że Syn Boży przyjął naturę ludzką, by dokonać

Temat grudniowy!

POKORA – UNIŻENIE BOGA W TAJEMNICY BOŻEGO NARODZENIA.

Nieludzki Bóg - czytamy często w warczących internetowych komentarzach. To nieprawda. Wcielony Bóg stał się ludzki do bólu: przyszedł jako dziecko, dobrowolnie ogołocił się z chwały. Nakreślona przez Jezusa prorocza wizja nieba zapiera dech w piersiach. Powracający Pan.

… przepasze się i każe im zasiąść do stołu, obchodząc, będzie im usługiwał (Łk 12, 37).

A człowiek wciąż wątpi, nie dowierza i chciałby, aby Bóg się uniżył i już tu na ziemi był na jego usługach. Bóg się uniżył nie po to, aby człowieka zgubić w dobrobycie tego świata, ale aby go zbawić i wywyższyć do godności dziecka Bożego.

Bóg spojrzał na świat wstrząsany lękiem i natychmiast zadziałał: z miłością pociąga go ku sobie, wzywa swą łaską, trzyma umiłowaniem i przywiązuje uczuciem. A więc: ziemię pogrążoną w nieprawościach karze i odmywa wodami potopu, Noego nazywa Ojcem nowego wieku i przemawia do niego serdecznie, dopuszcza go do swojej przyjaźni, łaskawie poucza o tym, co ma czynić i pełen dobroci pociesza co do przyszłości. Bóg nie tylko to mu nakazał, ale i współdziałając z Noem zamknął w arce potomstwo całego świata. Miłość płynąca z przestawania z Bogiem miała przezwyciężyć bojaźń sługi względem Pana, a wspólna troska zachować to, co ocalił wspólny wysiłek.

Następnie Bóg powołuje Abrahama spośród pogan, nadaje mu imię, czyni go ojcem wierzących, towarzyszy mu w drodze i zachowuje wśród obcych, wzbogaca go posiadłościami, wynosi zwycięstwami, zobowiązuje się uczynionymi mu obietnicami, uwalnia od przeciwności, wyróżnia przybywając doń w gościnę, wsławia nieoczekiwanym już potomkiem. Pan obsypał Abrahama tyloma darami, aby ten pociągnięty tak wielką słodyczą Bożej miłości, nauczył się Boga miłować, a nie lękać, czcić Go w miłości, a nie bojaźni.

Potem Bóg pociesza we śnie uciekającego Jakuba, powracającego nakłania do walki i z nim się mocuje, aby Jakub miłował Tego, który się z nim zmagał, ale nie lękał się Go.

Również i do Mojżesza Pan odzywa się, rozmawia z nim jak miłujący ojciec i powołuje go na wyswobodziciela swego ludu.

Wszystkie wspomniane tu sprawy rozpaliły w sercach ludzkich płomień miłości Bożej i upoiły ich uczucia tą miłością, która była dla nich jakby otwartą raną ducha, dzięki czemu zapragnęli ujrzeć Boga oczyma ciała.

Cały świat nie ogarnie Boga, a jakżeby mogło ogarnąć Go niezdolne wejrzenie ludzkie? Ale potęga miłości nie patrzy na to, co będzie, ani na to, co jest winna, ani jakie są jej możliwości. Miłość nie jest wyrachowana, nie rozumuje, nie zna miary. Miłość nie zniechęca się niemożliwością, ani nie słabnie w przeciwnościach. Miłość spala człowieka, jeśli on nie pochwyci upragnionego celu i dlatego idzie on za jej porywem, a nie tam gdzie powinien. Miłość rodzi pragnienie, rozpala się pożądaniem i namiętnie zmierza ku temu, czego jeszcze nie posiada. Miłość musi ujrzeć to, co miłuje, dlatego święci za nic poczytywali sobie swoje zasługi, gdyby nie mieli oglądać Pana. Także miłość spragniona oglądania Boga, chociaż nie rozumuje, to jednak kieruje się ku Bogu. Dlatego Mojżesz ośmielił się powiedzieć do Pana: Jeśli więc znalazłem łaskę w Twoich oczach, ukaż mi swoje oblicze.

Dlatego też inny sługa Pana powiedział: Okaż Twe oblicze. Podobnie i poganie, mimo że błądzili, to jednak rzeźbili posągi bóstw, ponieważ pragnęli mieć przed oczyma to, co czcili.

Żaden człowiek nie widział i nie poznał Boga, dopóki On sam nie objawił się ludziom przez wiarę, bo tylko ona jest zdolna Go ujrzeć. Ten Bóg, Pan i Stwórca wszechrzeczy, który wszystko powołał do istnienia i swoim rozkazem wszystko urządził, jest zarówno życzliwy ludziom, jak i cierpliwy.

Taki był zawsze, taki jest i taki będzie: łaskawy, dobry, łagodny, prawdomówny i niezrównany w dobroci. Po powzięciu wielkiego i niepojętego zamysłu zbawienia ludzkości, przekazał go tylko własnemu Synowi. Stąd nic dziwnego, że dopóki trzymał w tajemnicy to pełne mądrości postanowienie, wydawało się nam, że Go zupełnie nie obchodzimy, że jest On wobec nas całkowicie obojętny. Dopiero gdy postanowił, za pośrednictwem tegoż umiłowanego Syna, urzeczywistnić swój zamiar powzięty od początku, wtedy odsłonił przed nami i ujawnił całą prawdę, a wraz z tym objawieniem dał nam od razu wszystko: uczestnictwo w